از روز اولی که ماه عسل راه افتاد مخالفان و موافقان سرسختی داشت. برخی می‌گفتند تنها رسالت علیخانی در گریه گرفتن از مخاطب است و برخی دیگر در دفاعی تمام‌قد پشت سوژه‌های بکر و شخصیت علیخانی ایستادند. نزاع میان این دو گروه در مورد ماه عسل ۹۶ از همیشه پررنگ‌تر شده است…

ماه عسل از روزهای اوجش فاصله گرفته است

دوازده سال است که مردم لحظات قبل از افطارشان را با ماه عسل شریک می‌شوند و پای روایت‌های مهمانان برنامه می‌نشینند. در این مدت تقریبا اکثریت مردم ماه عسل را دوست داشتند و این برنامه ماه رمضان هر سال، مورد استقبال قرار گرفت. قصه‌های جدید و جذابی که مهمانان روایت می‌کردند بیشتر از هر چیزی مخاطب را پای ماه عسل می‌کشاند اما از اتفاقاتی که یکی دو سال اخیر در برنامه ماه عسل افتاده و قصه‌هایی که روایت می‌شوند، معلوم است که چندین سال برنامه‌سازی، ماه عسل را به تکرار انداخته است و داستان‌هایی که در ذهن مخاطب می‌ماند انگشت شمار شده است و دیگر مخاطب را غافلگیر نمی‌کند.

امسال شنیده‌ها خبر از تغییراتی در فرم برنامه، گفتگوها و بیشتر شنونده بودن مجری می‌دادند و این کمی مخاطب را امیدوار می‌کرد که در ماه عسل ۹۶، از تکراری که برنامه در سال‌های اخیر گرفتار آن شده، خبری نیست. اما با پخش چند قسمت از برنامه، تقریبا همه امیدها برای دیدن فرمتی متفاوت از بین رفت و مردم متوجه شدند که نباید منتظر اتفاق تازه و خاصی باشند. البته یک آیتم جدید به برنامه اضافه شده است که در آن یک روانشناس در مورد موضوع مورد بحث مانند طلاق که سوژه قسمت سوم و چهارم ماه عسل بود، چند دقیقه صحبت می‌کند و بیننده را به یاد برنامه‌های خانواده که از شبکه‌های مختلف تلویزیون دیده است می‌اندازد، منتها با این تفاوت که یک نمونه‌ عینی از معضلی که در مورد آن بحث می‌کنند، رو به روی مجری برنامه نشسته و قصه‌ خود را تعریف می‌کند.نمونه‌هایی که مردم هر روز ماجرای‌شان را در روزنامه‌ها می‌خوانند یا امثال آن‌ها را بین دوست و فامیل دیده‌اند. اینجاست که مخاطب هیچ دلیلی برای حضور چنین مهمان‌هایی در برنامه پیدا نمی‌کند جز این‌که احتمالا سوژه‌ها ته کشیده باشند.

البته بعضی شب‌ها برنامه دوباره در همان جلد قبلی‌اش فرو می‌رود و خبری از آیتم‌های کارشناسی نیست. بخش دیگری هم امسال به برنامه اضافه شده که هنرمندان در یک ویدیوی چند دقیقه‌ای از برنامه تعریف و تمجید می‌کنند! در مورد گفتگو با مهمان هم، بر خلاف آن‌که قرار بود احسان علیخانی بیشتر شنونده باشد و کمتر صحبت کند، اما طبق معمول بین صحبت‌های مهمان آن‌قدر سوالات جزئی و حاشیه‌ای می‌پرسد که درست در لحظات پایانی برنامه و نزدیک اذان تهران، به قسمت جالب و اوج داستان می‌رسند و بخش اصلی داستان به قدری تند و خلاصه تعریف می‌شود که هزار سوال بی‌جواب در ذهن مخاطب باقی می‌ماند و مهمانانی که دقایق پایانی به جمع آن‌ها اضافه می‌شوند اصلا فرصت حرف زدن پیدا نمی‌کنند.

همه این‌ها نشان از ضعف مدیریت زمان احسان علیخانی و پرسیدن سوالات نامربوط و حاشیه‌ای دارد. دکور برنامه هم زیبایی و جذابیت سابق را ندارد و در نگاه مردم به هرچیزی مانند تخم مرغی که در مایکروفر ترکیده و قیمه‌هایی که توی ماست‌ها ریخته شده شبیه است، به جز دکور برنامه ماه عسل! دکوری که داد مدیر شبکه سه «علی اصغر پورمحمدی» را هم درآورد و گفت به نظرش کمی شلوغ است. در مورد تیتراژ ابتدایی و انتهایی برنامه هم که مردم با ذوق و شوق منتظر شنیدن آن بودند، امسال چنگی به دل نمی‌زند و نمی‌توان آن‌ها را هم ردیف آهنگ «نگران منی» مرتضی پاشایی یا «سازش» مهدی یراحی یا «بغض» احسان خواجه امیری قرار داد. همه این‌ها دست به دست هم می‌دهند تا ماه عسل ۹۶، انتظار مخاطب را برآورده نکند.

ماه عسل همچنان قابل دفاع است

اینکه در ۲-۳ سال اخیر یک عده دارند مدام تکرار می‌کنند که ماه عسل دیگر جذاب نیست، سوژه‌هایش تکراری شده‌ است و حرف جدیدی برای گفتن ندارد، اصلا چیز عجیبی نیست. ماه عسل ۱۲ سال سن دارد. ۱۲ سال! عدد کمی نیست. آن هم برای یک برنامه گفت‌وگو محور که قرار است یک نفر را از دل جامعه و از جنس من و شما، روی صندلی‌اش بنشاند و قصه پر فراز و نشیب زندگی‌اش را بازگو کند. اصلا رسالت ماه عسل از ابتدا همین بوده است. این‌که زبان دل مردم عادی جامعه باشد. قهرمان‌های ساده و معمولی اطراف‌مان را به ما معرفی کند. به بیان مسائلی بپردازد که با شدت و حدت کمتری مورد بحث هستند. چیزهای مهمی که شاید خیلی وقت‌ها بهشان اهمیت نمی‌دهیم و فقط سی شب از یک سال را قرار است به خودشان اختصاص بدهند. حالا این مسائل می‌تواند فقر، اعتیاد، طلاق، عشق، ازدواج، ایدز، سرطان، جراحی‌های زیبایی، قصاص، کودکان کار، قصه‌های جنگ یا کلی داستان‌های دیگر باشد. پس خیلی طبیعی است که بعد از ۱۲ سال این پس‌زمینه مشترک بیشتر از قبل به چشم بیاید و بعضی وقت‌ها فقط در یکسری از جزئیات با هم تفاوت داشته باشند. کما این‌که شاید این قضیه زیاد هم تکرار نشده باشد.

اما نکته‌ مهم‌تر این است که ماه عسل نیامده است در طی این مدت فقط دست بگذارد روی برخی از مسائل مهم جامعه. به عبارت دیگر فقط آن‌ها را مطرح نکرده است. برای حل و فصل و بهبود آن‌ها، حتی فقط در مورد همان شخصی که ممکن است مهمانش باشد، دست به اقدام زده است. عمل کرده است. یک اتفاق خوب را رقم زده است. کلی غم فراق را به شوق وصال تبدیل کرده است، سقفی را بالای سر افراد بی‌بضاعت آورده است. یک نفر را از انزوای بدخیمش به یک قهرمان ملی تبدیل کرده است، مفاهیم عمیق انسانی مثل بخشش و معرفت و وفاداری را به انسان‌ها یادآوری کرده است. می‌دانید؟! می‌خواهم بگویم اگر قرار به تکراری بودن هم باشد، برای چنین ماهیتی تکرار شدن ارزش دارد. حتی اگر تکرار صرف باشد. شاید آن یک نفری که می‌آید می‌نشیند روی صندلی و از لنز دوربین زل می‌زند توی چشم‌های منِ مخاطب و اذعان می‌کند که ماه عسل سرنوشتش را تغییر داده است، بشود دو نفر! دو نفر بهتر از یک نفر نیست؟

حالا به این اتفاقات مختص هر قسمت از برنامه، اضافه کنید پویش‌هایی را که در این یکی دو سال اخیر راه‌اندازی شده است. پویش‌هایی که می‌تواند کلی گره را از کلی زندگی باز کند و خلاصه این‌که شده است مسبب خیر.

برای همین‌هاست که نمره ماه عسل در نگاه من نمره قبولی ست.

خبرگزاری مهر: محمود شهریاری مجری باسابقه درباره برنامه «ماه عسل» بیان کرد که رویکرد فعلی آن را نمی پسندد و اعتقاد دارد که این شیوه بیشتر سوءاستفاده از احساسات رقیق شده مخاطب است.

محمود شهریاری مجری تلویزیون در گفتگو با ما با اشاره به اینکه چه زمانی در تلویزیون برنامه خواهد داشت، بیان کرد: با شرایطی که می بینیم دیگر تلویزیونی باقی نمانده است که بخواهیم بازگردیم.

وی با اشاره به رویکرد تلویزیون اضافه کرد: تلویزیون در حال فاصله گرفتن از مردم است و مردم اخبار را بیشتر از شبکه های مجازی پیگیری می کنند. این مساله به ضرر خود تلویزیون است چراکه برای هرکسی صفحه مجازی به یک تلویزیون شخصی تبدیل شده است.

مدیران شبکه ها نام مجری های کم سابقه تر خود را نمی دانند
حاشیه های برنامه ماه عسل رمضان ۹۶
این مجری باسابقه درباره اجراهای تلویزیونی نیز عنوان کرد: در اجرا هم همینطور است غیر از معدود برنامه هایی که به صورت فصلی و مناسبتی پخش می شود مثل برنامه های «دورهمی» و یا «ماه عسل» دیگر برنامه های تلویزیون بیننده ندارد. تلویزیون قهرمانان خود را از دست داده است گاهی من به مدیران شبکه ها زنگ می زنم و آنها حتی اسم مجریان کم سابقه تر را بلد نیستند پس چطور انتظار دارند که ستاره سازی شود و مردم نام این مجریان را بلد باشند.

وی در بخش دیگری از گفتگوی خود درباره برنامه «ماه عسل» و اجرای علیخانی یادآور شد: من خود احسان علیخانی و اجرایش را دوست دارم و معتقدم اگر علیخانی را از برنامه جدا کنید دیگر جذابیتی ندارد، اما من این شیوه از برنامه سازی را نمی پسندم. این رویکرد، هنر برنامه سازی نیست بلکه سوءاستفاده از احساسات رقیق شده مردم به خاطر ماه رمضان و روزه و نزدیکی با زمان افطار است.

اگر علیخانی مواظب نباشد ممکن است محبوبیت خود را از دست بدهد
حاشیه های برنامه ماه عسل رمضان ۹۶
شهریاری افزود: مردم را به حزن واداشتن کار جالبی نیست اخیرا دیدم تصویر علیخانی با مهران مدیری در کنار هم گذاشته شده و زیر ان این سوال مطرح شده که یکی ما را می خنداند و دیگری می گریاند کدام را باید انتخاب کرد. مساله این است که اگر علیخانی مواظب نباشد ممکن است محبوبیت خود را از دست بدهد.

وی عنوان کرد: علیخانی و برنامه «ماه عسل» طرفداران جدی دارند و تلویزیون باید این افراد را حفظ کند. زحمتی که تیم این برنامه برای اجرا و تولید متحمل می شود، مشهود است اما از آنجایی که سیاست صداوسیما درست نیست این تلاش آنچنان که باید دیده نمی شود. مثل این است که مواد اولیه برای طبخ یک غذا خوب باشد اما از این مواد به درستی استفاده نکنید و نتیجه خوبی نگیرید.

این مجری تلویزیون با اشاره به تاثیر علیخانی در برنامه تصریح کرد: اگر «ماه عسل» هنوز تعداد زیادی بیننده دارد فقط به خاطر علیخانی است و اگر او را از برنامه بگیریم دیگر چیزی نمی ماند و کار به زمین می خورد کما اینکه در دوره هایی افرادی که اتفاقا چهره هم بودند اجرا را بر عهده گرفتند اما کسی آن را دنبال نکرد پس علیخانی باید این جایگاه را حفظ کند.
حاشیه های برنامه ماه عسل رمضان ۹۶
بیشترین تاثیرگذاری با خنده بوجود می آید

وی اضافه کرد: نباید رویکرد ما این باشد که فقط مردم را بگریانیم. ماه رمضان در کشورهای اسلامی به صورت یک جشن برگزار می شود و چرا باید موقع افطار یک برنامه حزن آلود پخش شود. به نظر من باید علیخانی به عنوان تهیه کننده و مجری کمی ساز و کارهایش را تغییر دهد و اگر برنامه دو روز غمگین است روز بعد شاد باشد.

شهریاری درباره اینکه چقدر این ساختار می تواند به تاثیرگذاری برای مخاطب کمک کند، یادآور شد: تاثیرگذاری از خنده هم ایجاد می شود. شما اگر جایی گریه کنید و یا بخندید زمانیکه خندیده اید بیشتر برایتان تاثیرگذار است. البته من نمی گویم رویکردش را کاملا تغییر دهد اما براساس شعری از سعدی «درشتی و نرمی به هم در به است» مخاطب به هر دو به صورت منطقی و درستش نیاز دارد.

لحظه افطار نمی توان ماهواره روشن کرد
حاشیه های برنامه ماه عسل رمضان ۹۶
وی با اشاره به سخن آیت الله مکارم شیرازی یادآور شد: در سخنانی که یکشنبه شب از زبان آیت الله مکارم شیرازی در تلویزیون پخش شد وی به این سخن پزشکان استناد کرد که ۷۰ درصد مردم از افسردگی برخوردار هستند پس شرایط جامعه به گونه ای است که ما به شادی بیشتر احتیاج داریم.

شهریاری در پایان در واکنش به اینکه برخی می گویند اگر کسی این برنامه را دوست ندارد آن را نبیند، اظهار کرد: این حرف درست نیست و ما را به یاد محمدرضا پهلوی می اندازد که گفته بود هر کس حزب رستاخیز را نمی خواهد از این کشور برود. نمی توان برای مردم به این ترتیب تعیین تکلیف کرد. مردم هنگام افطار نمی توانند ماهواره ببینند بلکه تلویزیون خودمان را روشن می کنند و از میان شبکه های تلویزیون هم که هیچ کدام جذابیتی ندارد آخر سر همین شبکه سه و «ماه عسل» را تماشا می کنند.