بررسی سریال بلک لایتینگ
شبکه‌ی سی. دابلیو در حال حاضر یکی از مهم‌ترین شبکه‌های پخشِ سریال‌های ابرقهرمانی است. در طول پنج سال گذشته، سی. دابلیو موفق به راه‌اندازی چهار سریال ابرقهرمانی با محوریت قهرمانان و بدمن‌های دنیای کامیک‌های دی‌سی شده است. سریال‌هایی که با «ارو» (Arrow) شروع شد، با «فلش» ادامه پیدا کرد و با «سوپرگرل» و «اسطوره‌های فردا» (The Legends of Tomorrow) گسترش یافت. حالا به جایی رسیده‌ایم که همه‌ی این سریال‌ها در دنیای مشترکی جریان دارند و داستان‌هایشان رابطه‌ی نزدیکی با هم دارند و در جریان رویدادهای کراس‌اور به هم می‌پیوندند. بنابراین طبیعی بود که سی. دبلیو تصمیم بگیرد دنیای تلویزیونی دی‌سی را به مرور بزرگ و بزرگ‌تر کند و جدیدترین کاراکتری که به این جمع اضافه می‌شود، جفرسون پیرس، قهرمان سیاه‌پوستی معروف به بلک لایتینگ است که توانایی جذب و کنترل الکتریسیته را دارد. داستان از جایی آغاز می‌شود که پیرس مدت‌هاست که دنیای پیکارگری‌های خیابانی برای برقراری عدالت را کنار گذاشته است و به عنوان ناظم یک دبیرستان کار می‌کند. اما بعد از اینکه یک باند خلافکاری محلی شروع به ایجاد رعب و وحشت می‌کند و شاگرد ممتاز دبیرستان را به گروهشان جذب می‌کند، پیرس تصمیم می‌گیرد تا به میدان نبرد با خلافکاران برگردد.
یکی از نکات قابل‌توجه «بلک لایتینگ» از همین ابتدا صحبت سازندگان درباره‌ی ریتم و لحن متفاوت آن در مقایسه با دیگر سریال‌های ابرقهرمانی سی. دبلیو است. سلیم اکیل به عنوان خالق سریال گفته است که «بلک لایتینگ» فرمت دیگر سریال‌های دنیای تلویزیونی اَرو را که قهرمانانشان هر هفته با یک آنتاگونیست برخورد می‌کند دنبال نمی‌کند. بلکه او خواسته سریالی بسازد که شبیه به سریال‌های نت‌فیلیکسی مارول، شخصیت‌محور باشد و حتی بدمن‌ها را هم مورد پردازش قرار بدهد. سمیل اکیل پایش را حتی فراتر از این گذاشته و از این گفته است که «بلک لایتینگ» نه تنها در مقایسه با سریال‌های دی‌سی متفاوت است، بلکه در جایگاه منحصربه‌فردی در مقایسه با تمام آثار کامیک‌بوکی لایو اکشن تلویزیون قرار می‌گیرد. به قول سمیل اکیل، جفرسون پیرس نه تنها پیرتر از بقیه‌ی ابرقهرمانان تلویزیون است، بلکه درد و رنج‌های زیادی از گذشته دارد و به اندازه‌ی گذشته مفید نیست. این در حالی است که بلک لایتینگ تنها ابرقهرمان شیکاگو نیست و او باید با ابرقهرمانان دیگری که در آن اطراف فعالیت می‌کنند هم سر و کله بزند. همچنین دشمنانش هم آدم‌هایی هستند که تماشاگران هر روز درباره‌شان می‌خوانند و می‌شنوند. تنها گله‌ای که به سریال‌های ابرقهرمانی سی. دبلیو می‌شود این است که آنها حتی در مقایسه با فیلم‌های مارول هم جدی نیستند، چه برسد به آثار تیره و تاریک و خشن‌تر حوزه‌ی آثار ابرقهرمانی. با این توصیفات باید صبر کرد و دید آیا «بلک لایتینگ» می‌تواند این موضوع را تغییر بدهد یا نه.
[news_box style=”1″ display=”tag” title=”اخبار هالیوود” link_target=”_blank” tag=”1417″ count=”15″ show_more=”on”]
[ad id='39844']
توشیکاگونیستداستانش توفریلنده که یه شهر خیالیه