نقد فیلم Aquaman
خیلی خب، از کجا شروع کنیم؟ کمتر کسی را می‌توان پیدا کرد که از سقوط آزاد دنیای سینمایی دی‌سی به اعماق ناشناخته‌ی فضاحت و معنا کردن «فاجعه» پشت «فاجعه» خبر نداشته باشد. دنیای سینمایی دی‌سی هیولای منحصربه‌فرد خودش است. مجموعه‌هایی با فیلم‌های خوب و بد داشته‌ایم. مجموعه‌هایی که خوب شروع کرده باشند و به مرور سقوط کرده باشند نیز داشته‌ایم. اما شاید دنیای سینمایی دی‌سی تنها فرانچایز گران‌قیمتی باشد که ما را آرزو به دل دیدن یک فیلم بی‌حرف و حدیث گذاشته است. شاید موفقیت‌های نسبی «جوخه‌ی انتحار» و «بتمن علیه سوپرمن» به این معنی بود که کاراکترهای پرطرفدار حتی در فیلم‌های بد مساوی است با هجوم مردم به سینماها، ولی «جاستیس لیگ» ثابت کرد که استودیوها فقط تا یک جایی اجازه‌ی خرابکاری دارند. طرفداران فقط تا یک جایی گول می‌خورند. بالاخره روزی از راه می‌رسد که حتی گردهمایی سنگین‌وزن‌هایی مثل بتمن و سوپرمن و آکوآمن و فلش و واندر وومن و سایبورگ به کم‌درآمد‌ترین فیلم دی‌سی تبدیل می‌شود. حالا درست در حالی که اکثر منتقدان و کارشناسان بهترین راه نجات این مجموعه را ریبوتِ هرچه سریع‌تر آن می‌دانند، «آکوآمن» به کارگردانی جیمز وان از راه می‌رسد. اگرچه وان کارگردانِ مطمئنی است، اما سابقه‌ی دنیای سینمایی دی‌سی ثابت کرده که مشکل آنها بیشتر از اینکه کارگردان باشد، دخالت بیش از اندازه‌ی استودیو در کار آنهاست. چیزی که با «بتمن علیه سوپرمن» شروع شده بود و با «جاستیس لیگ» به نهایت خودش رسید. با این حال از آنجایی که «واندر وومن» به عنوان یک فیلم مستقل تاحدودی بهتر از دیگر فیلم‌های مجموعه ظاهر شد، این امیدواری وجود دارد که «آکوآمن» هم یکی از فیلم‌های قابل‌توجه‌ای مجموعه از آب در بیاید.
اما یکی از دلایلی که طرفداران را نگران «آکوآمن» کرده این است که هنوز هیچ‌گونه تیزر و تریلری از آن منتشر نشده است. واکنش اولیه‌ی طرفداران این است که حتما دی‌سی باز دوباره در حال جمع و جور کردن گندی است که به بار آورده است. جیمز وان اما در جواب اعلام کرد که دلیل منتشر نشدن تریلرهای فیلم به خاطر این است که جلوه‌های ویژه‌ی فیلم آن‌قدر پیچیده است که کار روی آنها به‌طرز حلزون‌واری آرام و طاقت‌فرساست و قصد ندارد برای سرعت بخشیدن به کار از کیفیت آن بکاهد. از آنجایی که شخصا به جیمز وان اعتماد دارم، می‌توانم قبول کنم که او تمام مهارت و تمرکزش را روی ارائه‌ی فیلمی خوب گذاشته است. انتشار یک تریلر عالی اما دیر به جای یک تریلر ضعیف اما زود خیلی بهتر می‌تواند به کمپین تبلیغاتی‌اش کمک کند. با این حال هم‌اکنون در وضعیتی هستیم که تهیه‌کنندگان برادران وارنر مسئولیت سختی برای تبلیغاتِ «آکوآمن» بعد از «جاستیس لیگ» برعهده دارند. «جاستیس لیگ» قرار بود همان نقشی را برای آرتور کاری ایفا کند که «کاپیتان آمریکا: جنگ داخلی» برای امثال مرد عنکبوتی و بلک پنتر ایفا کرد: این کاراکتر را برای فیلم مستقل خودش آماده کند. تا طرفداران را برای تماشای ماجراجویی تک و تنهایی این کاراکتر در فیلم خودش تشنه کند. ولی «جاستیس لیگ» بیشتر از اینکه به افزایش هیجان مردم برای آکوآمن کمک کرده باشد، به آن ضربه زد. اکثر نقدهای «جاستیس لیگ» یا از نحوه‌ی شخصیت‌پردازی آکوآمن ابراز نارضایتی کرده بودند یا اصلا به او اشاره نکرده بودند. این در حالی است که «آکوآمن» مثل «واندر وومن» به عنوان اولین فیلم ابرقهرمانی جدی سینما با محوریت یک شخصیت زن هم نیست که بتواند حداقل به این دلیل صفر تا صد را یک شبه پشت سر بگذارد. فعلا تنها چیزی که به نفع «آکوآمن» وجود دارد جیمز وان است و بس. خالق مجموعه «اره» (Saw)، «موذی» (Insidious) و «احضار» (The Conjuring) و کارگردان «خشن ۷» (Furious 7)، یکی از کسانی است که در حوزه‌ی فیلم‌های هالیوودی یک قهرمان محسوب می‌شود. فقط مسئله این است که متاسفانه این‌بار مدعی خسته و نه چندان مطمئنی برای فرستادن به وسط رینگ در اختیار دارد. در نتیجه وان و برادران وارنر واقعا باید به‌طرز «راکی بالبوآ»واری از جان و دل مایه بگذارند تا «آکوآمن» را به فیلم قابل‌توجه‌ای تبدیل کنند. رستگاری دنیای سینمایی دی‌سی پیشکش!
[ad id='39844']
