نقد فیلمThe Predator
«بدن عضلانی برهنه‌ی گل‌آلودِ آرنولد و چشمانِ حرارت‌سنجِ موجودی فرازمینی که او را تشخیص نمی‌دهند». این یکی از به‌یادماندنی‌ترین صحنه‌های سینمای اکشن است. جایی که «غارتگر» را رسما به فیلم موردعلاقه‌ی خیلی از ما تبدیل کرد. ساخته‌ی جان مک‌تیرنان یکی از دهه‌ی هشتادی‌ترین فیلم‌های سینماست. فیلم‌هایی با ایده‌های تازه و هیجان‌انگیز که این روزها به ندرت با آنها روبه‌رو می‌شویم و اگر هم شویم، از قبل همه‌چیزشان برایمان لو می‌رود. برداشتن ایده‌ی گرفتار شدن کوماندوهایی سرسخت در جنگل‌های خطرناک و درگیر شدن آنها با یک جنگجوی پیشرفته‌ی بیگانه از آن غافلگیری‌هایی بود که مزه‌ی شیرینش هیچ‌وقت از دهان کسانی که فیلم را بدون اطلاعات قبلی تماشا کرده بودند از بین نخواهد رفت. مخلوق جیم و جان توماس در کنار زنومورف یکی از پرطرفدارترین و منحصربه‌فردترین هیولاهای شرور سینماست که هیچ‌وقت نمی‌توان دوری از او را تحمل کرد. هرچند بعد از اینکه فیلم اول چهار برابر بودجه‌اش فروخت، شاهد دو دنباله و دو کراس‌آور بین او و زنومورف بودیم که هیچکدامشان در بهترین حالت نتوانستند جادوی سحرآمیز قسمت اول را تکرار کنند و در بدترین حالت آبروی این هیولای باابهت را بردند. اپیدمی ریبوت آی‌پی‌های قدیمی در هالیوود اما به این معناست که «غارتگر» هم به زودی به جمعشان اضافه می‌شود. اگرچه معمولا این‌جور مواقع باید به احتمالات بدی فکر کنیم و همین‌طور هم است، ولی از سوی دیگر یک قوت قلب خیلی بزرگ هم داریم و او کسی نیست جز شین بلک. بلک که در فیلم اول «غارتگر» به عنوان یکی از شخصیت‌های فرعی جلوی دوربین حاضر شده بود حالا وظیفه‌ی کارگردانی فیلم جدید و نویسندگی آن در کنار فِرد دِکر را برعهده دارد.
و راستش را بخواهید شاید هیچکسی بهتر از بلک برای انجام این پروژه وجود نداشته باشد. بلک بارها و بارها با فیلم‌هایی مثل «اسلحه‌ی مرگبار»، «بوس بوس، بنگ بنگ»، «مرد آهنی ۳» و «آدم‌های خوب» ثابت کرده که نه تنها استاد اجرای حال و هوای فیلم‌های دهه‌ی هشتادی است، بلکه تبحر قابل‌توجه‌ای در کوریوگرافی سکانس‌های اکشنِ خشن و هیجان‌انگیز دارد و البته در نوشتنِ کاراکترهای بذله‌گو و شیمی بینشان نیز هیچ کم و کسری ندارد. تمام اینها دقیقا همان چیزهایی هستند که «غارتگر» به آنها نیاز دارد. این در حالی است که فضای داستانی این ریبوت هم به قسمت اول بازگشته است. دوباره دنبال‌کننده‌ی گروهی سرباز در جنگل‌های حومه‌ی یک شهر کوچک برای سر در آوردن از فضاپیمای بیگانه‌ی سقوط کرده‌ای هستیم که در این بین آنها با آقای غارتگر آشنا می‌شوند و باید تمام مهارت‌های نظامی‌شان را برای زنده ماندن در مقابل جنگجویی تکنولوژیک به کار بگیرند. فعلا تنها چیزی که از فیلم می‌دانیم این است که گروه بازیگرانش شامل بویلد هالبروک، اُلیویا مان، کیگان مایکل کِی، ادوارد جیمز، تِرور رودز، جیکوب ترمبلی، توماس جین، آلفی آلن و استرلینگ کی. براون می‌شود. داستان فیلم به وقایع بین «غارتگر ۲» و «غارتگران» می‌پردازد، اما روی پای خودش می‌ایستد و صد البته که درجه‌بندی سنی فیلم R خواهد بود. خبر بد (یا شاید خوب) این است که آرنولد شوراتزنگر در این فیلم حضور نخواهد داشت. اگرچه نسخه‌ی اولیه‌ی فیلمنامه با در نظر گرفتنِ او به نگارش در آمده بوده است، ولی شوارتزنگر آن را به خاطر اینکه نقشش به اندازه‌ی کافی مهم نبوده و حضور پررنگی نداشته است رد کرده است. شاید عدم حضور یکی از نمادهای این مجموعه در فیلم جدید ناراحت‌کننده باشد و شاید این احتمال وجود داشت که بازگشت کاراکتر آرنولد به خوبی بازگشت کاراکتر هریسون فورد در «بلید رانر ۲۰۴۹» مدیریت شود، اما از آنجایی که نوستالژی‌بازی یکی از آفت‌های گریبانگیر خیلی از ریبوت‌های هالیوود بوده است، همین که شین بلک و تیمش فرصت پیدا کنند تا داستان کاملا جدیدی را بدون درگیر شدن با گذشته روایت کنند شاید به نتیجه‌ی بهتری دست پیدا کنند. باید دید آیا «غارتگر» به عنوان یک اکشنِ کلاسیک می‌تواند در بین بلاک‌باسترهای ابرقهرمانی امسال به تجربه‌ی متفاوتی تبدیل شود یا نه.
[ad id='39844']
