Robin Hood: Origins 2018
انگار هالیوود نمیخواهد از شکستهایی مثل «پن» (Pan)، «افسانهی تارزان» (The Legend of Tarzan) و «شاه آرتور» (King Arthur) درس بگیرد. یکی دیگر از کاراکترهای ادبی/اسطورهای که چند وقتی است که شاهد ریبوت جدیدی از او نبودهایم رابین هود است. اما نگران نباشید. ظاهرا لاینزگیت امسال قرار است یک رابین هود جدید به سینماها بفرستد. آخرین فیلم «رابین هود» متعلق به ریدلی اسکات بود که با هدف اجرای فرمول «شوالیهی تاریکی» روی این کاراکتر ساخته شد. اما واکنشهای منفی منتقدان به آن کاری کرد تا نیامده فراموش شود.
لاینزگیت برای ریبوت جدید تارون اجرتون را به عنوان رابین هود جوان، جیمی فاکس را در نقش جان کوچیکه و بن مندلسون را به عنوان دروغهی ناتینگهام انتخاب کرده است. بسیل ایوانیک، تهیهکنندهی فیلم دربارهی «رابین هود» جدید گفته است که این فیلم حال و هوای ماجراجویانه و مفرح داستانهای رابین هود را در خود خواهد داشت، اما از آنجایی که این فیلم قصد روایت داستان ریشهای چگونگی تبدیل شدن رابین هود به رابین هود را دارد، بنابراین داستان از جایی آغاز میشود که با رابین هودی آشنا میشویم که هنوز کلهاش بوی قرمهسبزی میدهد. او پسربچهای است که عشق جنگیدن و شمشیر به دست گرفتن دارد. بنابراین به ارتش میپیوندد. اما وقتی با جنگ واقعی روبهرو میشود، چیزهای ترسناکی را به چشم میبیند که او را از لحاظ روانی زخمی میکنند. اما در عوض این تجربه چشمانش را رو به حقیقت واقعی جامعه باز میکند. متوجه میشود که به قربانی دروغگویی حکومت تبدیل شده است. او به خانه بازمیگردد و با جامعهی درهمشکستهای مواجه میشود که واقعا اهمیتی بهش نمیدهد. جامعهای که در آن ثروتمندان ثروتمندتر میشوند و بیچارگان بیچارهتر. پس با داستانی طرفیم که یکجورهایی حکم تمثیلی از دوران معاصر خودمان را دارد. داستانی که اگرچه حس و حال جوانانهای دارد، اما نه به آن شکلی که از فیلمهایی مثل «هانگر گیمز» و «دوندهی هزارتو» میدانیم، بلکه بیشتر به این معنی که فیلم از حس عصبانیت و انرژی جوانانهای بهره میبرد.
دومین نکتهای که بسیل ایوانیک دربارهی فیلم گفته این است که آنها برای ساخت این فیلم از بدلکاریها و طراحی پروداکشنِ «جان ویک» (John Wick) الهام گرفتهاند. طبق گفتهی او سکانسهای اکشن تیر و کمانمحورِ فیلم به همان شکلی که کیانو ریوز با تفنگ انجام میدهد طراحی شدهاند. خلاصه روی هم رفته لُپ کلام سازندگان این است که «رابین هود» جدید با تمام رابین هودهای قبلی که دیدهایم فرق میکند. خرید بلیتهای فراموش فراموش نشود! فقط مشکل این است که اینها همان حرفهایی است که معمولا قبل از اکران ریبوتهای مختلف میشنویم، اما چیزی که گیرمان میآید یا فرقی با فیلمهای قبلی ندارد یا حتی بدتر بوده است. «افسانهی تارزان» و «شاه آرتور» هم با قول داستانهایی واقعگرایانهتر و سکانسهای اکشن مدرنتر پا پیش گذاشتند، اما چیزی که گیرمان آمد دوتا از بیحس و حالترین و غیرضروریترین فیلمهای پرخرج چند سال اخیر بود. مخصوصا با توجه به اینکه «رابین هود» قول چیز جدیدی را در مقایسه با فیلمهای قبلی نمیدهد. اگرچه این فیلم با قول داستانگویی تیره و تاریکتر و «شوالیهی تاریکی»وارتری معرفی میشود، اما مسئله این است که دو ریبوت قبلی «رابین هود» هم با همین واژهها تبلیغات شدند. «رابین هود: شاهزادهی سارقان» (Robin Hood: Prince of Thieves) با بازی کوین کاستنر که در سال ۱۹۹۱ عرضه شد با هدف روایت داستان خشن و عبوسی از این کاراکتر پا پیش گذاشت. آن فیلم به ۱۶۵ میلیون دلار فروش خانگی و ۳۹۰ میلیون دلار فروش جهانی از ۴۸ میلیون دلار بودجه دست پیدا کرد. موفقیت بزرگش باعث شد تا هالیوود از آن به عنوان مثالی برای جواب دادن این فرمول استفاده کند. ریبوت بعدی متعلق به ریدلی اسکات بود که به نمونهی بدی از یک ریبوت تبدیل شد. فیلمی که تمام زمانش را صرف تبدیل کردن رابین هود به رابین هود کرد و از تماشاگران خواست تا برای دیدن ماجراجوییهای اصلی رابین هود بلیت دنبالههای فیلم را بخرند. اما این فیلم که راسل کرو و کیت بلانشت را در گروه بازیگرانش داشت با کسب ۳۲۱ میلیون دلار فروش جهانی از ۲۰۰ میلیون دلار بودجه طوری شکست خورد که شانسی برای چراغ سبز گرفتن دنبالههایش باقی نگذاشت. البته که همیشه از تماشای فیلمی که رابین هود را به همان کاراکتر هیجانانگیزی که میشناسیم تبدیل کند استقبال میشود و تصورِ رابین هود در قرون وسطا در حال کیانو ریوزبازی با تیر و کمان آب را از لب و لوچهی آدم سرازیر میکند، ولی امیدهای اندکی به شکستن روند شکستهای متوالی این قبیل ریبوتها توسط این فیلم وجود دارد.
[ad id='39844']