نقد بررسی فیلم هزارپا

[ad id='39844']

[quote]کارشناسان و تحلیلگران و سینماگران بر این عقیده هستند که کار در سینمای کمدی و خنداندن مخاطبان، راحت نیست[/quote]

هزارپا تازه ترین فیلم ابوالحسن داوودی به عنوان کارگردان بعد از فیلم رخ دیوانه است. سوژه فیلم درباره اتفاقات دهه ۶۰ و شرایط جنگ است. بازیگران: رضا عطاران، جواد عزتی، سارا بهرامی، مهران احمدی، لاله اسکندری، سعید امیرسلیمانی، شهره لرستانی، سپند امیرسلیمانی، امیرمهدی ژوله، محمد نادری


خنداندن مردم کار راحتی نیست، به خصوص مردمی که با انواع و اقسام مشکلات و گرفتاری‌ها در جامعه سر می‌کنند و دیگر نا و دل و دماغی برای خندیدن و حتی لبخند زدن ندارند. با این حال هنر کمدی و قدرت طنز، همین جاها باید خودش را نشان دهد و رسالت کمدین‌ها در این اوقات باید به کار بیاید و گامی برای بهتر کردن حال مردم بردارد.

کارشناسان و تحلیلگران و سینماگران بر این عقیده هستند که کار در سینمای کمدی و خنداندن مخاطبان، راحت نیست و ساخت آن را سخت‌تر از فیلم‌های تراژیک و ملودرام و تلخ می‌دانند. از این رو سختی کار کمدین‌ها، فیلمنامه‌نویسان و کارگردان‌های این عرصه بیش از پیش احساس می‌شود.

در این وضعیت، حفظ استاندارد و ارائه اثری با کیفیت در سینمای کمدی، نیازمند استعداد، امکانات و ابزارهایی مهم و تعیین‌کننده است و هر فیلمی صرفا به دلیل برخورداری از صحنه‌ها و دیالوگ‌های خنده‌دار، نمی‌تواند مفتخر به واژه کمدی شود. سینمای کمدی جهان همواره و از ابتدا، استانداردهایی را رعایت کرده و فیلم‌های جذاب و باکیفیتی را در این زمینه ارائه کرده است. چه آن زمان که ستاره‌های کمدی دوران صامت ظهور کردند و با انواع شیرین‌کاری‌ها و طنازی‌هایشان، جهان را برای همه تحمل‌پذیرتر کردند و چه مدتی بعد که کمدین‌های ناطق هم با انبوه دیالوگ‌های بامزه، تماشاگران را از خنده روده‌بر می‌کردند. این مسیر موفقیت‌آمیز بعدها و تا امروز هم با فراز و نشیب‌هایی در سینما ادامه پیدا کرده است.

با این حال فیلم‌های بسیاری هم بودند و هستند که برای خنده گرفتن از تماشاگران به هر ترفند و راهکاری متوسل می‌شوند و به وفور از شوخی‌های جنسی، سیاسی، مذهبی و اقلیمی بهره می‌برند و حتی می‌توان گفت از آنها سوءاستفاده می‌کنند. اما فیلم‌های خیلی خوب سینمای کمدی و استاندارد، متر و معیار درست و امتحان پس داده‌ای را در این زمینه ارائه دادند؛ آثاری که بیشتر آنها بی‌نیاز از بهره‌گیری از زرق و برق‌هایی که ذکرشان در بالا رفت، موفق به جلب نظر و رضایت تماشاگران و حتی منتقدان سختگیر سینما شدند.

در تاریخ سینمای ایران هم باوجود برخی فیلم‌های باکیفیت، استاندارد و جذاب و ماندگار در زمینه کمدی، غالب آثار در این خصوص، فیلم‌هایی کم‌کیفیت و به دور از استانداردهای کمدی است. بویژه این موضوع بسیار در فیلم‌های شبه‌کمدی این سال‌های ایران دیده می‌شود و فیلم‌ها با سوءاستفاده از شوخی‌های رکیک و کنایه‌های سطحی سیاسی، صحنه‌های نچسب و شخصیت‌هایی غیرجذاب، فقط تلاش می‌کنند رکوردشکنی غیرواقعی و بیهوده‌ای در گیشه داشته باشند و بس.

 

[ad id='39844']

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *