[quote]در این پست به بررسی مراسم MTV Aeards 2018 می پردازیم [/quote]
شبگردی دریک کلاب محلی” شاید بهترین عبارت برای بیان آنچه باشد که شامگاه یکشنبه در سالن بیزکایا آرینا در شهر بیلبائو اسپانیا رخ داد. MTV EMA که یکی از چند مراسم زیرمجموعه بزرگترین شبکه موسیقی دنیا است بیش از همیشه شاهد نمایش بدن به جای هنر و از دست دادن فرصتی برای لذت دیدن یک مراسم ناب هنری بود. به‌گزارش سرویس موسیقی کافه سینما، بحثی که مدت‌هاست در میان کارشناسان دنیای موسیقی شکل گرفته، نشان از خالی شدن بازار برای ظهور ستاره‌های واقعی دنیای موسیقی و لذت شنیدن موسیقی ناب و جایگزینی آن با نوعی عریانی وحشتناک دارد که آن را به وضوح در رویکرد ستاره‌های پوشالی مرد و زن دنیای موسیقی بر روی فرش قرمز و خود مراسم اصلی می‌بینیم. فرقی نمی‌کند که با یک گروه پاپ مانند لیتل میکس طرف باشیم که به خاطر نوع پوشش اعضای گروه (پس از اجرای سال گذشته آنها در مسابقه ایکس-فکتور) از طرف طرفداران سرسخت‌شان به آنها تذکر داده می‌شود مانند “کارگران جنسی” لباس نپوشند یا در میان خواننده‌هایی سطح پایین و نازل مانند نیکی میناج که بیشتر به خاطر جاذبه‌هایی غیرموسیقیایی می‌فروشند.
مراسم سال ۰۱۸ MTV EMA از قضا با ترانه Good Form نیکی میناج آغاز شد و کمی بعد از آن چهار دختر جوان‌سال گروه لیتل میکس به او پیوستند تا ترانه پرفروش‌شان با نام Woman Like Me را اجرا کنند، اجرایی به شدت معمولی.
پس از آن کامیلا کابیو که با نامزدی در شش بخش رکورددار مراسم این دوره بود توانست دو جایزه مهم بهترین خواننده و ترانه سال (برای اثر Havana) را ببرد و از آریانا گرانده که به دنبال او و در پنج بخش و از جمله در این دو شاخه نامزد شده بود جلو بیافتد. اجرای فوق‌العاده رزالیا، خواننده اسپانیایی باعث تشویق همگان شد و هیلی استینفیلد که مجری مراسم امسال بود با اجرای اثر Back To Life نمایشی از رنگ و نور ارائه کرد. پیش از او گروه Panic! at the Disco ترانه High Hopes را اجرا کردند.
بی بی رکسا با اجرای ترانه I’m A Mess و هالسی با اثر Without Me مراسم را ادامه دادند. گروه میوز پیش از این دو با اجرای اثر Pressure که قبلتر در استادیوم سن‌مامس اجرا و ضبط شده بود تا حدودی به این مراسم وزن و اعتبار بخشیدند. آنها مانند همیشه پرانرژی و کم‌نقص بودند.
جنت جکسون که قرار بود در انتهای مراسم جایزه نمادین این دوره را دریافت کند با نمایشی باشکوه از سه ترانه‌اش به همراه آنها رقصید و البته چون قدرت سال‌های دور که باعث فروش صد و شصت میلیون نسخه از آلبوم‌هایش شده بودند را نداشت، نتوانست همزمان بخواند و تنها با پلی‌بک ترانه‌هایش رقصید.
جیسون درولو، دیوید گتا و نیکی میناج هم ترانه Goodbye را اجراکردند که بخش ابتدایی آن که با سولوی اپرایی از درولو همراه شد باعث شگفتی شد. آلسیا کارا با ترانه Trust My Lonely و بدون کمترین بهره از هر نوع پروداکشن بزرگ، نمایشی فوق‌العاده داشت و مانند همیشه بسیار عالی درخشید و یکی از معدود نقاط درخشان شب کم‌ستاره مراسم این دوره بود. پس از اجرای دو ترانه از گروه جک اند جک نوبت به بخش مهم مراسم رسید که در آن جایزه نمادین این دوره به پاس قدردانی از چهار دهه فعالیت جنت جکسون در دنیای موسیقی به او رسید. جنت این جایزه را از دستان کامیلا کابیو و جیسون درولو دریافت کرد و صحبت‌هایش را اینچنین شروع کرد: “امشب متاثر از بانوانی هستم که صدای‌شان خفه شده است. من یکی از آنها هستم که از نظر روحی و همینطور در دنیای واقعی مورد سوءاستفاده قرار گرفته‌ام، بانوانی که به آنها تعدی شده، مرعوب شده‌اند و در جهانی پر از ترس زندگی می‌کنند. من پشتیبان شما هستم و امیدوارم دنیایی تازه ایجاد شود.” جکسون که به شدت مورد تشویق حضار قرار گرفته بود با بیان چندین باره عبارت “دوست‌تان دارم” حرف‌های خود را تمام کرد و در نهایت مارشملو، آن ماری و باستیل با اجرای ترانه‌های Friends و Happier مراسم MTV EMA 2018 را به پایان رساندند.
به نظر می‌رسد مراسم گرمی، CMA و تا حدودی بریت اواردز تنها مراسم دنیای موسیقی هستند که همچنان می‌توان از دیدن آنها و مجموعه‌ای ناب از اجراهای زنده لذت برد و سایر مراسم تبدیل به شب‌نشینی‌هایی به شدت غیرواقعی و خالی از ارزش شده‌اند. نظر شما کاربران گرامی کافه دراین باره چیست؟ آیا از دیدن ستاره‌های جوان و بااستعداد و موقری مانند آلیسیا کارا لذت می‌برید یا خوانندگانی مانند کاردی بی، نیکی میناج، جیسون درولو، گروه لیتل میکس و … که با نشان دادن افراطی عریانی‌شان در بازار فعلی می‌درخشند؟
تصاویر مراسم
پ 
پ 
پ 
پ 
پ 
پ 
[ad id='39844']
