نقد بررسی فیلم Stan & Ollie با کارگردانی جان اس بیرد

[ad id='39844']

[quote]فیلم « استن و اولی » به کارگردانی جان اس بیرد، اثر بیوگرافی است که درباره تلاش های آخر این دو اسطوره سینمای کمدی در سالهای پیری شان برای بازگشت به عرصه اجرا بود.[/quote]

 

« استن و اولی » قصد دارد مخاطبش را بخنداند، آن هم با استفاده از اجراهای بامزه استن و لورل که به خوبی نیز در فیلم بازسازی شده اند و می تواند هر تماشاگری را مجذوب خود نماید. اما حقیقتی که در فیلم وجود دارد این است که ما هرگز نمی توانیم به لحظات کمیک این دو اسطوره سینمای کمدی با صدای بلند بخندیم چراکه می دانیم تک تک لحظات حضور این دو در تور سال ۱۹۵۲ با رنج و مشقت و نگرانی هایی همراه بوده که تاثیر فراوانی بر سلامت و روحیه آنها برجای گذاشت. آن دو در آن سالها ابداً آن افراد پر انرژی سالهای دهه ۳۰ و ۴۰ نبودند و به شکل تاثر برانگیزی، با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می کردند که کمتر درباره آنها شنیده شده است.

مواجه لورل و هاردی با شرایط جدید زندگی شان هرگز به آسانی میسر نشد و آن دو همواره به دلیل افول ستاره شان در عرصه سینما و اجرا، ناراحت و دلگیر بودند و در این میان بیماری هاردی نیز وضعیت را بغرنج تر از همیشه می کرد. اما این دو هرگز اجازه ندادند تا بخش از وضعیت شان بصورت عمومی عیان شود و در عوض، تا می توانستند روحیه طنازشان را تقویت کردند تا در مقابل مردم، آدمهای شادی به نظر برسند. فیلم « استن و اولی » نیز به جای تمرکز بر کارهای ماندگار این دو در عرصه کمدی، به بخش تاریک سالهای آخر دوران فعالیت آنها می پردازد و جزئیاتی را به تصویر می کشد که شاید تماشاگر امروز نیاز داشته باشد بیشتر درباره آنها بداند.

البته این به معنای آن نیست که « استن و اولی » فاقد لحظات کمیک هست و صرفاً یک اثر تیره و تاریک به شمار می رود. خوشبختانه جان اس بیرد، با توجه به اینکه فیلمش درباره بهترین زوج کمدی تاریخ سینماست، سعی کرده به اتفاقات خنده دار زندگی این دو در جریان برگزاری تور کمدی نیز اشاره کند که خوشبختانه در اجرای آنها نیز موفق بوده و با طنازی آنها را هدایت کرده است. اما با اینحال بخش های کمیک فیلم هرگز نمی توانند در مقابل لحظات دراماتیک قد علم کرده و حرفی برای گفتن داشته باشند. سالهای آخر فعالیت اولیور و هاردی به اندازه ای تاریک بوده که حتی ساخت یک فیلم کمدی نتواند پوسته ای ضخیم بر رنج و مشقت آنها داشته باشد.

مهمترین نکته مثبت فیلم « استن و اولی » ، بدون شک بازی دو بازیگر اصلی آن یعنی استیو کوگان و جان سی ریلی است که فراتر از حد انتظار ظاهر شده اند. این دو به خوبی در نقش های خود فرو رفته اند و شیمی بسیار مناسبی میان آنها برقرار است. اگر عینک سخت گیری را بر چشم نزنیم و آنها را با نسخه های اصلی که در حال تقلید از آنها هستند مقایسه نکنیم، باید گفت که درک این دو بازیگر از شخصیت اولیور و هاردی به اندازه ای خوب و کافی بوده که بتواند تحسین تماشاگر را برانگیزد. می شد تصور کرد که بازی در این دو نقش چالش های خاص خودش را داشته باشد؛ مخصوصاً که جنس کمدی اولیور و هاردی در سینمای امروز نمونه مشابهی ندارد، اما باید گفت که کوگان و جان سی ریلی در نقش های خود موفق بوده اند.

[ad id='39844']

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *