[quote]با بررسی فیلم سال دوم دانشکده من رسول صدرعاملی خدمت شما عزیزان هستیم با ما همراه باشید[/quote]
فیلم سال دوم دانشکده من رسول صدرعاملی را داشتیم؛ با فیلمنامه‌ای از پرویز شهبازی. شهبازی همچنان در آفریدن موقعیت‌های جذاب دراماتیک، از بسیاری از همکاران‌اش در سینمای ایران پیش است. و برخلاف نمونه‌ی دیگر خانه دختر، موقعیت جذاب اولیه را خوب پیش می‌برد و گسترش می‌بخشد. مشکل اما با رسول صدرعاملی، به‌عنوان ملودرام‌سازی است که مدام خودش را کنترل می‌کند، تا ملودرام نسازد! پس قصه را بی‌دلیل، مونوتون و کش‌دار روایت می‌کند و از اوج‌های دراماتیک درمی‌گذرد و حس فیلم را می‌گیرد. و در دوران غلبه‌ی سینمای محافظه‌کار در ایران، هر چند یک قدم به‌جلو برمی‌دارد و حداقل این که به‌جای پایان باز (آن‌گونه که اصغر فرهادی مد کرده بود، برای فرار از پذیرش مسئولیت بار داستان)، آن را می‌بندد. اما تنش قصه‌اش را خنثی می‌کند و به‌نتیجه‌ای می‌رسد که با کل یکنواخت فیلم سازگار است. نتیجه: فیلم کم‌خاصیت و کم‌تاثیری است که با وجود داشتن “نکته”هایی در دل آن تماشایش را به‌عنوان یک تجربه‌ی سینمایی، نمی‌شود با خیال راحت، به‌تماشاگر توصیه کرد.
[ad id='39844']
