حضور درخشان هوتن شکیبا در فیلم شبی که ماه کامل شد نرگس آبیار

[ad id='39844']


از این لحظه به بعد، هوتن شکیبا دیگر فقط یک بازیگر مطرح تئاتری با سابقه بازی در برخی از آثار طنز تلویزیون نیست. حالا، او یکی از امیدهای اساسی سینمای ایران هم است. بازی هوتن شکیبا در «شبی که ماه کامل شد» درخشان است: نقطه اتکای فیلم؛ نگینی در آن میانه می‌درخشد. کاراکتر عبدالحمید در «شبی که ماه کامل شد» یک برتری مهم نسبت به دیگر کاراکترها دارد: تکلیف همه شخصیت‌های اصلی دیگر، از همان ابتدا روشن است. مسیر آن‌ها مشخص است و تفاوت آن‌ها به میزان عملگرایی‌شان بازمی‌گردد. اما عبدالحمید تنها شخصیتی است که دچار تردید و استحاله می‌شود. او جوانی عاشق است که به‌تدریج خود را در میانه یک بازی خطرناک می‌یابد. این تردید قرار نیست هیچ‌گاه به پایان برسد: حتی زمانی که عبدالحمید در ظاهر مسیرش را انتخاب می‌کند. ماجرا فراتر از «تقابل میان عشق و وظیفه» است: این بار با تقابل دو جنبه بسیار مهم از زندگی شخصی شخصیت روبه‌روییم.

پس باید با بازیگر توانایی روبه‌رو باشیم که بتواند، گاه در کسری از ثانیه، حالت چهره‌اش را تغییر دهد و، حتی در آن شرایط، تردید پس چشمان خود را حفظ کند. این تردید باید پله به پله گسترش یابد تا در انتها به اوج برسد. شکیبا از این حد هم فراتر می‌رود به‌طوری که علی‌رغم دانستن شرایط عبدالحمید در زندگی واقعی، باز هم به‌سختی می‌توانیم از کاراکتر او در فیلم متنفر شویم. حضور او به‌قدری درخشان است که حتی باسمه‌ای و سریع بودن تغییر عبدالحمید پس از سفر به پاکستان هم توسط بازی شکیبا جبران می‌شود. شکیبا از همین الآن یکی از بخت‌های کسب سیمرغ بلورین است مگر این که جلوگیری از جایزه دادن به کاراکتری که شکیبا در نقش او ظاهر شده، جلوی این امر را بگیرد

[ad id='39844']

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *