پژمان درستکار نوشت: فردوسی ۳۰ سال زحمت کشید زبان فارسی را زنده کند. فردوسی پور هم اعتباری که ۳۰ سال برایش زحمت کشیده بود را دارد به باد می دهد. دیشب وقتی برنامه نود را دیدم فکر کردم ما سه هیچ ژاپن را بردیم. رفتیم فینال و ما به جای قطر قهرمان شدیم! برای فردوسی پور متاسفم که روی کلیپ خنده دار و شرم آور برنامه، گل به یمن و ویتنام را با شیر و یوزپلنگ و بتمن و کوه دماوند و رزمندگان دفاع مقدس میکس کرده بود. اما برای شکست تاریخی مقابل ژاپن، فیلم شکست حمید سوریان در المپیک ریو را گذاشته بود. در آرشیو صداوسیما فیلم شکست اقا تختی را پیدا نکرده بود وگرنه برای توجیه کیروش از آقا تختی هم مایه می گذاشت. چطور موقع پاداشها می گوید فوتبال با بقیه رشته ها فرق دارد اما موقع شکستها یاد کشتی می افتد؟ چطور جرات کرده حرمت اسطوره ۷ طلایی کشتی ایران را خرج کیروش کند که طلا را در رده بزرگسالان فقط در طلافروشی ها دیده
.
من و حمید سوریان یا خیلی از قهرمانان کشتی با اکثر فوتبالیستهای تیم ملی رفاقت داریم. و اتفاقا متعصب به آنها و نتایج تیم ملى. اما دغدغه فردوسی پور، تیم ملی نبود. IR کشورفوتبالیستها برایش مهم نیستند. او فدایی کیروش است. مردمی که گوشت کیلویی صد هزار تومن می خرند حواسشان جمع است و شعور دارند آقای فردوسی پور. هر کجا زد و بند باشد می فهمند. باورم نمیشود این همان عادل است که در المپیک پکن با دوربین و میکروفن دنبال استاد محسن فرح وشی و زنده یاد محمود معزی پور می دوید که بیا به مردم جواب بده! اما جلوی کیروش دست به سینه می نشیند؟ اعتبارش را خرج او مى کند و برایش فیلم هندى درست می کند. کسی که به پشتوانه سکوت و حمایتهای عادل، در این چند ماه آخر جز هتاکی و قلدری و توهین به بزرگان فوتبال ایران چیزی از او ندیدیم.
