نقد فیلم Captain Marvel از دنیای سینمایی مارول

[ad id='39844']

[quote]با بررسی فیلم کاپیتان مارول (Captain Marvel)جدیدترین فیلم دنیای سینمایی مارول خدمت شما عزیزان هستیم با سیمرغ پلاس همراه باشید[/quote]

 

فیلم Captain Marvel اصلا اون چیزی نیست که مارول
ادعا میکرد هست. یا شایدم بهتره بگیم اصلا اون چیزی نیست که توقعش را
داشتیم و ای کاش بود! همین اول کار هم بگم بهتون که هیچ ربطی هم به فیلم
“اونجرز: پایان بازی” نداره! در وسط فیلم نوعی پیچش بزرگ داستانی رخ میده
که کارکرد برخی از شخصیت های مهمداستان را عوض میکنه و این
اصلا اتفاق خوبی نیست. البته این رو هم بگم فیلم آغاز خوبی داره. یعنی
دقایق ابتدایی فیلم آدم رو کاملا امیدوار میکنه. من به مارول احسنت گفتم که
اینطوری شروع کرد به روایت سرگذشت و اُریجین کاپیتان مارول. به عبارتی دیگر،
روایت سرگذشت او اصلا خطی نیست و شباهتی با دیگر آثار مارول و حتی دی سی
نداره. ما با کاپیتان مارولی آشنا میشویم که عضو گروه “استار فورس” در
امپراتوری «کری» هستش و بعد یواش یواش فیلم به کره زمین کشیده میشه و
ما فلش بک هایی از کاپیتان مارول مشاهده میکنیم و به گذشته اش اشاره میشه.

فیلم در اون اوایل نوعی حالت مرموز و معمایی داره که من خیلی خوشم اومد.
نوید یک اثر تازه و متفاوت را میداد که متاسفانه همانطور که عرض کردم
ناگهان اون پیچش تخریب کننده پیش میاد و شالوده فیلم را بر هم میزنه! زیاد
نمیخوام درباره این پیچش توضیح بدم چون میدونم ممکنه باعث اسپویل شما بشه
ولی فقط به گفتن این نکته بسنده میکنم که باعث میشه تمام پتانسیل شخصیت های
«اسکرال»بین بره اصلا اسکرال ها
در دنیای کمیک های مارول برای خودشون یک وزنه سنگین هستند که پایه و اساس
رویداد مهمی مثل “تهاجم مخفی را شکل دادند ولی اینجا
کاری باهاشون میشه که اصلا انتظار نداشتیم و با اون ذات اصلی شون مغایرت
داره. اگه مارول تصمیم میگرفت که داستان “نهاجم مخفی” را شروع کنه و نشون
میداد که اسکرال ها در جلد آدم های معروف کره زمین فرو رفته اند و دارند
توطئه میکنند خیلی بهتر بود ولی متاسفانه اصلا این کار را نکرده. ضمن اینکه
به نظرم از اون پتانسیل شگرف اسکرال ها برای تغییر ظاهر دادن هم به درستی و
به طور کامل استفاده نشده و این خاصیت بیشتر برای یک سری ترفند cheap به
کار رفته که واقعا حیف بوده. اما شاید مهم تر از همه اینه باشه که این پیچش
داستانی که گفتم همزمان باعث شده امپراتوری کری هم از نظر داستانی تضعیف
بشه و مارول خودش را از یک پتانسیل دیگر محروم کنه.

گفتم این فیلم غیر مارولی ترین فیلم مارول استودیوز است . یکی از دلایلش
اینه که همیشه فیلم های مارول از شخصیت های جذاب فرعی و مکمل برخودار هستند
ولی این فیلم اینطور نیست. ما اصلا در طول فیلم با اعضای مختلف گروه
استارفورس آشنا نمیشویم و نمیفهمیم کی هستند و از کجا آمده اند. شخصیتی که
نقشش را «جود لا» بازی میکنه پرداخت بیشتر و بهتری داره ولی او هم در نهایت
ضایع شده و میشد خیلی بهتر ازش استفاده کرد. اما شاید بدترین اتفاق برای
اون کاراکتر «مار- ول» افتاده که در زمین بوده و خودش را به شکل یک دانشمند
درآورده و اسکرال ها و کری ها در به در به دنبالش هستند ، افتاده است. در
دنیای کمیک این کاراکتر بسیار مهمه ولی اینجا جنسیت او را عوض کرده اند و
اونقدر پیشینه کمی ازش ارائه میدهند که تماشاچی نه اهمیتش را درک میکند و
نه باهاش همذات پنداری.

اما مشکل اصلی من چیزیه که فکر نمیکردم هیچ وقت در هیچ کدام از فیلم های
مارول ببینم: قهرمان اصلی! یعنی مارول همیشه حتی اگر از نظر خبیث و ویلن هم
مشکل داشت ولی جوری قهرمان داستان را به ما معرفی میکرد که عاشقش میشدیم.
ولی من حقیقتش از کاپیتان مارول خوشم نیومد. باعث نشد دوستش داشته باشم.
اعتراف میکنم از اولش هم شخصیت «کارول دانورز» برام جذابیتی نداشته ولی این
فیلم هم کاری نکرد که هوادارش بشم. من همیشه از شعار “از صفر تا قهرمان”
استقبال میکنم و دوست دارم شخصیت خودش را از اون پایین
به بالا بکشونه و تو این راه تلاش کنه ولی در فیلم کاپیتان مارول خیلی کم
به این اشاره میشه. یعنی ما چیز خاصی از کارول نمیبینیم و بهمون اطلاعاتی
نشون نمیدن که برامون جذاب باشه و باهاش همذات پنداری کنیم. فقط چند تصویر
فلش بکی از دوران کودکی او و تقلا کردنش به عنوان بچه و … که کلا چند
ثانیه هم طول نمیکشه.

به نظرم تا به حال کاپیتان مارول نچسب ترین قهرمان مارول بوده است. از نحوه
به دست آوردن قدرت هایش هم اصلا خوشم نیومد. کاش یه جوری دیگه به دستشون می
آورد. چرا واقعا همه چیز باید ربط کنه به اون چیزهایی که نمیخوام اسمشون رو
بیارم (چون اسپویل میشید)؟ در واقع تِم اصلی کاپیتان مارول برام مشخص نشد.
برای همه شخصیت های مارول اون تم اصلی شون تو فیلم نمایش داده شد . مثلا تم
اصلی ثور اون غرورش بود که یاد میگیره چطور متواضع باشه، برای دکتر استرنج
هم همین طور برای تونی استارک و تچالا هم تمی وجود داشت که به تغییر در
شخصیت اونا منجر میشه و … همه قهرمان های مارول یک تم اصلی دارن
که باعث میشن از نقطه ای شروع کنند و به نقطه بالاتر
برسند و قهرمان بشن. ولی برای کاپیتان مارول این نقطه مبهمه. تعریف درستی
نمیشه. واسه همینه که وقتی آخر فیلم میزنه همه رو درب و داغون میکنه آدم
اون حس باحال درونی رو تجربه نمیکنه چون شاهد نبوده که کارول با زحمت و
تلاش از فلان جا به اینجا رسیده.

ما در فیلم “بازگشت به خانه” یک تم عالی برای مرد عنکبوتی داشتیم و اونم
این بود که “این لباس نیست که از آدم یه قهرمان میسازه” و وقتی تونی از
پیتر لباسش رو گرفت دیدیم که پیتر با زحمت میره و ثابت میکنه که قهرمانه و
به لباس مجهز تونی تکیه نمیکنه. اینجا هم دوست داشتم همین چیز رو ببینم.
یعنی میخوام بگم که آخه لامصب من باید با حدیث نفس این قهرمان همذات پنداری
کنم. شما باید یه دلیلی بدید که من به عنوان تماشاچی با سفر این شخصیت تا
لحظه ای که به مقصد قهرمان شدن ختم میشه، همراه بشم ولی این دلیل داده
نمیشه. یعنی من دوست داشتم اون جایی که در آخر فیلم قدرت هاش رو ازش میگیرن
با اراده درونی خودش دشمناش رو شکست بده ولی اصلا اینطوری نشد. کری ها قدرت
هایش رو گرفتن و کاپیتان مارول با قدرت های دیگه ای که تو زمین به دست
آورده بود اونا رو زد که اتفاقا خیلی هم از قدرت های کری ها بیشتر بود!!!
حالا متوجه حرفم میشید که این فیلم تم نداره؟ البته خانم بری لارسن خیلی
سعی کرده از کاپیتان مارول شخصیتی سمپاتیک بسازه ولی موفق نشده.

متاسفانه فیلم مشکل فیلمنامه داره. یک سری از توضیحاتی که ارائه میده خیلی
کَشکَکَی هستش! مثلا نحوه کور شدن نیک فیوری واقعا این بود؟ اینهمه منتظرش
بودیم و آخرش این یا مثلا توضیحی که درباره تغییر رنگ لباس کاپیتان
مارول از سبز به قرمز دادن و … اون گربه که اینقدر تو واکنش های اولیه
ازش تعریف میکردن هم خداییش چیز خاصی نداشت و من ازش خوشم نیومد! یک مشکل
دیگر فیلم اینه که “دنیا ساز نمیکنه. 

البته فیلم نقاط قوت هم داره . به نظرم تعامل کاپیتان مارول با نیک فیوری
خوب از آب درآمده است. هر چند که آدم واقعا در طول فیلم حس نمیکنه که این
نیک فیوری که در این فیلم ملاحظه میکنیم چطور میشه که در آینده تبدیل میشه
به اون نیک فیوری که در ذهن ما هست! حضور مامور کولسون در فیلم هم خوبه ولی
اولا زیاد نیست و دوما اینکه آدم حس میکنه فقط آوردنش که یه پلی بین او و
سریال “مامورین شیلد” در mcu ایجاد بشه و او کارکرد مهمی در داستان نداره.

یکی دیگر از نقاط قوت فیلم بازی بسیار خوب آقای مندلسون در نقش رهبر
اسکرال ها هستش که واقعا زیر اون همه گریم خیلی بازی خوبی و موثری از خودش
ارائه کرده. ولی بازم تکرار میکنم که اسکرال ها در این فیلم کاملا حیف شده
اند و از اون جلال و شکوهی که در دنیای کمیک ازشون سراغ داشتیم ، خبری
نیست. اونا به یک جامعه کوچک و غیر تهدید آمیز تبدیل شده اند که آدم از
خودش سئوال میکنه کری ها اصلا واسه چی اصرار دارند این بدبخت ها رو نابود
کنند؟!

[ad id='39844']

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *