[quote]به تازگی فیلم جدید استیون سودریرگ با نام The Laundromat (رختشورخانه) در جشنواره ونیز ۲۰۱۹ اکران شده است و با واکنش های مثبت منتقدها و تماشاگران مواجه شده به همین بهانه فیلم را بررسی می کنیم[/quote]
داستان فیلم
فیلم The Laundromat اقتباسی از رمان Secrecy World اثر جیک برنشتاین است که داستان رسوایی اسناد پاناما را دنبال می‌کند که بزرگ‌ترین افشای فساد مالی و نشت اطلاعاتی تاریخ لقب گرفته است. اسناد پاناما مجموعه‌ای از ۱۱.۵ میلیون سند محرمانه دفتر وکالت موساک فونسکا است که توسط منبعی ناشناس به روزنامه آلمانی زبان زوددویچه تسایتونگ فرستاده شده بود. این اسناد دوره‌ای ۴۰ ساله را پوشش می‌دهد که شامل بیش از ۲۱۴ هزار صفحه سند در ارتباط با پولشویی، فرار از مالیات و غیره است.
درباره فیلم
خانه‌ی پولشویی سودبرگ درامی است که با ذهن شما بازی می‌کند. نه به خاطر داستان دقیق و رمزآلودش که انتظارات مخاطب را دست می‌اندازد بلکه چون درام ژورنالیستی‌ای بر پایه‌ی واقعیت بوده که فساد اقتصادی را در دنیای امروز به نمایش می‌گذارد. این فیلمی است که برای تماشای آن باید کلاه تفکرمان را بر سر بگذاریم اما در عین حال می‌توان گفت سودربرگ فیلمی جذاب ساخته است.
هالیوود ریپورتر
استیون زودربرگ پس از تهیه کنندگی سریال پرنده بلند پرواز که امسال از نتفلیکس پخش شد ، اکنون به سراغ یک پروژه پولسازتر با عنوان رختشوی خانه رفته است. رویکرد خاصی که این کارگردان و نویسنده اش یعنی اسکات برنز در فیلم پی گرفته اند ، باعث شده تا آدم هایی را ببینید که هرگز انتظار دیدن آنها را در یک فیلم در کنار هم نداشتید. پس نتایج ناامید کننده در جشنواره ها و اکران های محدود ، بالاخره رختشوی خانه از ۱۸ اکتبر روی نتفلیکس پخش خواهد شد.
هر فیلمی که از مخاطبان انتظار داشته باشد تا پیچ و خم های مالیاتی تجارت آن ور آب ، شرکت های صادرات و بایدها و نبایدهای قانونی در بانکداری بین المللی را کاملا متوجه شود ، قطعا زیاده خواهی کرده است. اما برای یک درام پرداز کار سختی نیست تا با یک مرد کوچک و یک زن مسن که در یک برج شیشه ای کار می کنند ، این پیچیدگی ها را نشان دهد. پیشتر اعلام شده بود که این فیلم براساس رازهای واقعی ساخته خواهد شد و موضوع آن “مدارک پاناما” است.
تند حرف زدن کاری است که یورگن موساک و رامون فونسکا با نقش آفرینی گری اولدمن و آنتونیو باندراس انجام می¬دهند که بخش عمده ای از قسمت شکنجه آور فیلم را تشکیل می دهد. آنها رفتار خود را به شکل بسیار منطقی توجیه می کنند که واقعا جذاب است اما به شکلی پلیدانه. هرچقدر که جلوتر می رود کارهای این دو عذاب آور تر می شود.
مریل استریپ نیز در نقش زنی خوشرو و خوش صحبت بازی می کند که در طی یک تور تفریحی همسرش را از دست داده و پس از تحمل سختی های فراوان نیاز به استقرار مالی دارد. با پولی که فکر می کند به دست او خواهد رسید ، باور دارد که می تواند یک آپارتمان در لاس وگاس با منظره ای بی نظیر خریداری کند اما سرش توسط یک کارگزار با بازی شارون استون کلاه می رود.
بر خلاف هوشمندی و توانایی های بالای کارگردانی زودربرگ باز هم احساس می شود کاستی های در فیلم وجود دارد. لحن روایت فیلم بسیار آهسته است. نقش آفرینی ها توسط گروه بازیگران بسیار متفاوتی انجام شده که کمی غیرعادی است. بهترین سکانس فیلم ، حضور نونسو آنوزی در فیلم است که قبلا او را در فیلم خبرچین دیده بودیم. در این فیلم او نقش یک مرد کالیفرنیایی ثروتمند و بی رحم را بازی می کند.
در مجموع هرگاه که فیلم به رک گویی و بیان واقعیات می پردازد ، عملکرد بهتری نسبت به مواقعی دارد که در حال نمایش کمدی است. زودربرگ و برنز می خواستند تا به یک رسوایی بزرگ بپردازند و کمی نیز با آن شوخی کنند اما رویکرد کمدی وار آنها با هدف دقیقشان همخوانی ندارد
تریلر فیلم
[ad id='39844']
