قصرشیرین آخرین ساخته ی آقای رضا میرکریمی ،برای من ادامه ی زیر نور ماه و خیلی دور، خیلی نزدیک ایشان بود.
سینمایی که در عین قصه گو بودن کارگردان مسلط تر از فیلمنامه و داستان است و تو را با دنیای ساخته ی خود همراه میکند و در جای جای فیلم بنا به فراخور داستان احساسات و عواطف مخاطب را درگیر میکند.
#قصرشیرین ، انتخاب نامی درست برای قصری بود که شیرین در دنیای فیلم ساخته بود و قصری که دو جواهر ساخته شده ی او آهسته آهسته جلال مرادی را هم تغییر میدادند و به زندگی خود باز میگرداندند .
دیشب با قصر شیرین، با تلخ کامی های جلال تلخ شدم و با شیرین زبانی های دخترکش شیرین و با اشک های پسر تازه مرد شده ی شیرین گریستم ، اما با حال خوش از دنیای ترسیم شده ی #قصرشیرین بیرون آمدم!
قصرِ شیرین را دوست داشتم به شما هم توصیه ی میکنم به همراه خانواده فیلم را ببینید و لذت ببرید، شاید برخی فیلم را،داستان پدر بدانند اما قصرشیرین برای من فیلم #مادر بود ، مادری که ما در فیلم نیاز نیست ، ببینیم !
در روزهایی که سینمای ما پر شده از فیلم های طنز و فیلم های آپارتمانی با پایان باز ، دیدن یک فیلم جاده ای خوش رنگ و لعاب با بازی خوب حامد بهداد و بازیهای درخشان یونا تدین و نیوشا علیپور دو بازیگر کودک فیلم با یک داستان که خرد خرد گره های خود را باز میکند و با تک تک دیالوگ ها برای مخاطب اتفاقات را تعریف میکند و به درستی به پایان میرسد ، یک اتفاق خوب است .
ببینید و به دیگران هم توصیه کنید
