تحلیل روانشناختی فیلم داستان ازدواج با بازی اسکارلت جوهانسون

[ad id='39844']

[quote]«داستان ازدواج» یکی از دو شانس اصلی نتفلیکس برای اسکار به شمار می‌آید. این فیلم برای نخستین بار در تاریخ بیست‌ونهم آگوست ۲۰۱۹ در جشنواره‌ی فیلم ونیز به اکران درآمد و با استقبال شدید منتقدان روبه‌رو شد، [/quote]

نیکول (با بازی اسکارلت جوهانسون) با اینکه خود پیش قدم شده تا از همسرش چارلی (با بازی آدام درایور) جدا شود، اما وابستگی‌هایی دارد که همچنان تصمیم‌گیری را برایش سخت می‌کند. زمانی که چارلی در جلسه وکلا نمی‌داند چه غذایی انتخاب کند، نیکول به جای او اینکار را انجام می‌دهد چراکه به ریزترین سلیقه غذایی او آگاه است.

مهم نیست که آتش در زندگی آن دو زبانه کشیده و هرچه که داشته اند را خاکستر کرده، آن‌ها ضرر‌های مالی هنگفتی برای گرفتن حضانت فرزندشان متحمل می‌شوند و حرمت‌های اخلاقی شان نیز در هم شکسته، اما آتش عشق همچنان زیر خاکستر ویرانه‌ها روشن است و اجازه نمی‌دهد بند‌ها به راحتی و یکسره پاره شود.

میثم کریمی نویسنده مووی مگ درباره فیلم می‌نویسد: «نقطه قوت اصلی «داستان ازدواج» توجه دقیق و ریزبینانه کارگردان به جزئیات و شخصیت پردازی‌ها بوده است.

نیکول که از لس آنجلس به نیویورک آمده، در تمام این مدت نتوانسته شرایط را آنطور که تصور می‌کرده بیابد. فضای سخت کار در نیویورک و تفاوت بازی در مقابل دوربین و صحنه تئاتر، برای نیکول همواره آزار دهنده بوده چراکه او خود را ستاره‌ای می‌دانسته که با ورودش به نیویورک بخش مهمی از زندگی شخصی اش از دست رفته و همسرش چارلی نیز به این مسئله اهمیتی نمی‌دهد.

چارلی نیز به طور کامل به نیویورک تعلق دارد. آداب و رفتار وی سرشار از ویژگی‌هایی است که ساکنین نیویورک در خود دارند. او منظم و مرتب است و به صرفه جویی اعتقاد دارد. چارلی تمام وقت خود را صرف کار کرده و تمام درآمدهایش را هم صرف گروه تئاتری خودش کرده است. چارلی در حال رسیدن به موفقیت است و اخیراً جایزه معتبری را هم کسب کرده، اما این موضوع نمی‌تواند تاثیری در روند زندگی مشترکش داشته باشد.

کشمکش بی انتهایی که بامبک به درستی و با ترسیم کامل جزئیات آن، «داستان ازدواج» را به اثری تکان دهنده تبدیل کرده است. جایی که احترام این دو برای یکدیگر خیلی زود دستمایه بازی‌های قانونی قرار می‌گیرد که هدفشان صرفاً برنده شدن در پرونده‌های طلاق بدون در نظر گرفتن جنبه‌های روانی زندگی موکلین است.»

بامباک خودش اظهار داشته که این فیلم برای او بسیار شخصی‌ست. او می‌گوید: «از آن‌جایی که هم خودم طلاق گرفته‌ام و هم شاهد جدا شدن پدر و مادرم بوده‌ام، حرف‌های زیادی برای گفتن داشتم. با این حال ساختن این فیلم به من فرصت این را داد که درباره‌ی این موضوع با دیگران صحبت کنم. این فرصتی‌ست که برای هر کسی پیش نمی‌آید.»

[ad id='39844']

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *