نقد بررسی سریال نون خ ۲

[ad id='39844']

[quote] پس از «پایتخت» و استقبال خوبی که با همه کمی‌ها وکاستی‌هایش از آن شد، سخت بود سریالی دیگر بتواند مخاطب را هر شب در همان ساعت پای تلویزیون بکشد و راضی نگه‌دارد. کاری که سعید آقاخانی با فصل دوم سریال «نون خ» توانست انجام دهد. [/quote]

 

دورترین تصویری که از آقاخانی در ذهن مخاطبان دهه هفتاد تلویزیون وجود دارد، نقش سعید در آیتم خان‌دایی‌جانِ مجموعه «ساعت خوش» است که با لحنی کودکانه در کنار نادر سلیمانی بازی می‌کرد. شاید کمی دور از ذهن بود که او را بیش از ۲۵ سال بعد در چنین جایگاهی تصور کنیم که با تداوم حضورش در عرصه تلویزیون و سینما جای پای خود را به قدری محکم کند که حتی در جشنواره فیلم فجر هم بدرخشد.

آقاخانی علاوه بر بازیگری که به عقیده بسیاری کاراکتر خیری در مجموعه «چاردیواری» بهترین نقش او محسوب می‌شود، پیش از این مجموعه‌های تلویزیونی موفقی را هم کارگردانی کرده بود، اما به نظر می‌رسد در حال حاضر به پختگی و هوشمندی خاصی دست یافته و در تمام این سال‌ها به خوبی مخاطبش را ارزیابی کرده است. «خوش‌نشین‌ها»، «دزد و پلیس» و «زن‌بابا» از نمونه‌های موفق سریال‌سازی او محسوب می‌شود.

اما باید این‌ها را فراموش کرد و با قدرت «نون‌خ» -هر دو شماره این سریال- را بهترین مجموعه آقاخانی در مقام کارگردانی دید، آن هم نه با نگاه کلی و سطحی، بلکه در قیاس با مجموعه‌های مدعیِ این سال‌ها، هم در زمینه فیلمنامه، هم کارگردانی و هم بازیگری و جنبه‌های ریز و درشت بصری، بسیار یکدست و درست کار شده است.

شخصیت‌پردازی‌های درست و بهره‌گیری از بازیگران ناشناخته‌ای که به بهترین نحو ممکن ایفای نقش کرده‌اند، استفاده به جا و اندازه از لوکیشن‌ها و فرار نکردن از ارائه تصویر از محیط پیرامون که به فضاسازی بسیار کمک می‌کند، طراحی لباس و صحنه و ایجاد موقعیت‌های کمیک با چاشنی‌های کلامیِ به قاعده، از ویژگی‌های مثبت سریال «نون‌خ۲» محسوب می‌شود.

سعید آقاخانی پس از دریافت سیمرغ بهترین بازیگر مرد برای بازی در فیلم «خداحافظی طولانی»، به فصلی جدید از دوران حرفه‌ای خود سلام کرده است. گام‌هایی سنگین‌تر که او را از سریال‌های طنز و آیتم‌های «ساعت خوش» جدا کرد و به یکی از بازیگرانِ قابل اتکا در درام‌های پیچیده و جدی نیز تبدیل کرده است.

او پس از دریافت سیمرغ، در فیلم «کامیون» کامبوزیا پرتوی نیز خوش درخشید و ثابت کرد که آن موفقیت اتفاقی نبوده و بسیار هوشمندانه در چنین مسیری قرار گرفته است. «آباجان»، «بنفشه آفریقایی»، «یک کیلو و بیست و یک گرم» و «حمال طلا» و حتی کاراکتر فضلی در فیلم «خون شد»، نشان می‌دهد فارغ از کیفیت کلی و عیار فیلم‌ها، او با قدرت در نقش‌های خود ظاهر شده است.

حالا در این شب‌ها نورالدین خانزاده یکی از بهترین شخصیت‌های سل‌های اخیر تلویزیون است که بی‌تردید هیچگاه از دهن مخاطبان دور نخواهد شد و آقاخانی باز هم با بهره‌گیری از توان بازیگری خود، خوش درخشیده و در این روزهای پرهیاهو اما خالی تلویزیون، توانسته اثری قابل تامل  و بدون ادعا را ارائه کند.

[ad id='39844']

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *