نقد بررسی سریال کمدی ضعیف چوب خط

[ad id='39844']

[quote]«چوب خط» آخرین سریال کمدی است که شبکه سه در سال ۹۹ پخش می‌کند و بعید است که بتواند مانند مجموعه نسبتا موفق «باخانمان» مورد توجه مخاطبان قرار بگیرد. این سریال در سکوت خبری جلوی دوربین رفته بود و هم اکنون روز‌های پایانی تصویربرداری را سپری می‌کند. اگر این مجموعه در ادامه نیز با همین روال پیش برود و قصه پراتفاق و خوش‌ریتم جلو نرود، احتمالا «چوب خط» هم به جمع کمدی‌های شکست‌خورده شبکه سه در سال ۹۹ اضافه خواهد شد و به سرنوشت سریال‌های «دوپینگ»، «آخر خط» و «صفر بیست و یک» دچار می‌شود.[/quote]

 

مائده کاشیان در روزنامه خراسان نوشت: داستان سریال «چوب خط» درباره یک خانواده با بازی حسن زارعی، الهام پاوه‌نژاد، بهار کاتوزی و محمدجواد جعفرپور است. پدر خانواده از کارخانه اخراج می‌شود و درست در این وضعیت، مشکلات مالی مختلف و اتفاقات عجیب باعث می‌شود وضعیت سخت این خانواده پیچیده‌تر شود. اما «چوب خط» در نقطه شروع نتوانسته است با پرداخت جذاب قصه و موقعیت‌های کمدی بامزه، انگیزه پیگیری قصه را در مخاطب ایجاد کند و او را پای تماشای سریال نگه دارد. شروع ضعیف سریال کار آن را برای جلب توجه بیننده سخت کرده است. این مجموعه از شوخی‌های نه چندان بامزه هم لطمه خورده و کمدی آن هم انتظارات مخاطب را برآورده نمی‌کند. همهمه کاراکتر‌ها در موقعیت‌های مختلف و شلوغ‌کاری آن‌ها نیز بیشتر از این که بامزه باشد، حوصله تماشاگر را سر می‌برد.

گروه بازیگران سریال «چوب خط»، انتخاب‌های خوبی هستند و ترکیب بازیگران سریال تکراری نیست. حسن زارعی، الهام پاوه‌نژاد، بهار کاتوزی، امیرمهدی ژوله، علیرضا خمسه و اکبر عبدی از بازیگرانی هستند که در این مجموعه حضور داشته‌اند. حسن زارعی جزو بازیگرانی است که جدیت او می‌تواند در آثار کمدی به تقویت شوخی‌ها و ایجاد موقعیت‌های بامزه کمک کند و در نقش پدر خانواده بازی خوبی داشته است.

الهام پاوه‌نژاد در سریال‌های کمدی زیادی بازی نکرده و در سال‌های اخیر مجموعه کمدی روی آنتن نداشته است. او نیز در این سریال به خوبی نقش مادر نگران خانواده که خرابکاری‌ها را رفع و رجوع می‌کند، بازی کرده است. امیرمهدی ژوله که در سال‌های اخیر به بازیگری روی آورده، پس از گذشت سه سال از «دیوار به دیوار ۲»، به تلویزیون بازگشته و او نیز به خوبی از پس ایفای نقش خود برآمده است. با وجود این، شوخی‌های کم‌جان و ضعف قصه، بر کلیت سریال تاثیر منفی گذاشته و بازی خوب بازیگران هم کاری از پیش نبرده است.

اما کارگردان در مقام بازی گرفتن از او هم ناکام بوده است. ژوله که در فیلم نقش نادر صولتی را دارد توانایی‌های فردی دارد، اما هیچ گاه در مسیر داستانی به درستی هدایت نشده و کارگردان او را همچون یک لیبرو آزاد گذاشته است. آزادی که به معنای کنترل نشدن بازی اوست که چندان راهگشا نبوده است.

 

البته اضافه شدن علیرضا خمسه و در ادامه اکبر عبدی شاید کمی به بعد طنازی سریال بیفزاید. چنان که در برخی سکانس‌ها کمدین هایی، چون امیر نوری با شوخی هایشان گاه وبیگاه خنده‌هایی از بینندگان تلویزیونی گرفته اند.

مرتضی اخوان در شهرآرا نوشت: «چوب خط» در ۱۵ قسمت ساخته شده و حالا تقریبا به میانه‌های راه رسیده است، اما هنوز در قصه از یک داستان سرراست و گویا که جذابیت تعقیب را داشته باشد، خبری نیست. شاید اگر چند قسمت بگذرد و بعد بپرسیم چوب خط چه شد، پاسخش ساده باشد: «هنوز فرخ گرفتار است.» نه قصه درست و درمانی روایت شده و نه قرار است روایت پیش برود. در ضعف کارگردانی موقعیت ها، یکی از روی اعصاب‌ترین نکات چوب خط، سکانس‌های پر سروصدا و بی سامانی است که گویا کارگردانی ندارد تا به آن سامان بدهد.

آقای کارگردان که عمدتا در سیما و سینما در مقام برنامه ریز بوده حالا از برنامه ریزی یک دکوپاژ درست برنیامده است. سکانس‌های شلوغ و پر سر و صدایی که در آن صدا به صدا نمی‌رسد و به سختی می‌توان دیالوگ‌ها را شنید. شهر شلوغ بهرامیان حتی جذابیت کمدی موقعیت را هم ندارد تا با افتادن پدربزرگ ویلچری خانواده خواستگار به پشت بام خانه همسایه خانواده فرخ فرخنده، به خنده مان بیندازد. علاوه بر این کارگردان در سردرگمی راش‌هایی که فیلم بردارش گرفته نه پیگیر قاب‌های درست است و نه قطع هایش هدفمند است. بیشتر شبیه یک مشت سکانس شلوغ گرفته شده است که برای تنوع گاهی کاتی به کلوزآپ بسته برخی شخصیت‌ها می‌زند تا یک نواختی تصویر مخاطب را اذیت نکند.

تیتراژ پایانی سال هاست که به یک عنصر جذاب سریال‌های تلویزیونی بدل شده و در این میان رضا صادقی از همان ابتدا به همراه احسان خواجه امیری یکی از پا‌های ثابت تیتراژ‌های تلویزیونی بوده است. صادقی که چند صباحی بود سروکله اش در سریال‌های تلویزیونی پیدا نبود و شایعه ممنوعیت صدایش در سیما هم مطرح می‌شد با «چوب خط» به تلویزیون برگشت. بازگشتی که البته چندان بد از کار در نیامد و تیتراژ پایانی این سریال بر خلاف کیفیت نازل خود اثر، کمی کرختی ۴۵ دقیقه ناکام را می‌شوید و پایین می‌برد. «گاندو ۲» آخرین شانس شبکه ۳ است.

[ad id='39844']

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *