[quote]بالاخره پس از انتظار بسیار علاقه‌مندان، و اخباری که در این رابطه منتشر می‌شد، گردهم‌آیی سازندگانِ سریال بسیار محبوبِ فرندز، پس از هفده سال برگزار شد. شش نکته‌ی جذاب این اتفاق را، از نگاهِ کافه سینما بخوانید:[/quote]
۱- این صد دقیقه، ترکیبی جذاب است از نماهای حضور بازیگران فیلم در کنار جیمز کوردن مجری، و تعدادی از علاقه‌مندان، کنار فواره‌ی معروفِ عنوان‌بندی مجموعه، صحبت‌های خالقان مجموعه، خلوت خود بازیگران فیلم کنار یکدیگر و یادآوری خاطره‌ها، و البته نماهایی از خود سریال. درباره‌ی چنین برنامه‌ای با این میزان از هزینه و انتظار، کم‌ترین توقع این است که ریتم نیفتد و با برنامه‌ی خسته کننده‌ای طرف نباشیم. همین اتفاق هم می‌افتد.
– به‌شکلی غیرمستقیم، این برنامه روند ساخته شدن یک سریال را هم در صنعت تلویزیون آمریکا کم و بیش مشخص می‌کند. به‌خصوص وقتی که سازندگان مجموعه، از مسیر یافتن بازیگران می‌گویند.
۳- برای صنعت سینما و تلویزیون فعلن، تقریبن، غیررقابتی ما، تماشای این گردهم‌آیی توصیه می‌شود. این که چطور یک سریال آغاز می‌شود، کم کم جا می‌افتد و در کمال شگفتی سازندگان مجموعه، به نشانه‌ای از زمانه‌اش تبدیل می‌شود. در شرایطی که آن گونه که از صحبت بازیگران برمی‌آید، پایلوت ساختن و موفق نشدن در صنعت سریال‌سازی آمریکا، امرِ بسیار شایعی است. یکی از ستاره‌های سریال، پیش از موفق شدن مجموعه، می‌گوید فکر می‌کرده کارش این است که در پایلوت‌هایی بازی کند که قرار نیست موفق شوند!
۴- روند موفق شدن یک مجموعه و ارتباطی را که با تماشاگران برقرار می‌کند، در طرح نکته‌ی جالبی در بخش دیگری از این برنامه هم می‌شود دید. وقتی سازندگان فرندز می‌گویند ارتباط مخفی دو تا از شخصیت‌ها، مونیکا و چندلر، برای طرح یک شوخی در یک بخش کوتاه از مجموعه، آن قدر برای تماشاگر جذاب بوده که تصمیم گرفته‌اند این رابطه را جدی‌تر کنند و در فصل تازه حسابی به‌اش بپردازند.
۵- مهمان‌های فراوانی در این برنامه، که زمان پخش این سریال لزومن شناخته شده هم نبوده‌اند، در این برنامه دیده می‌شوند. از گروه کره‌ای بی‌تی‌اس، تا لیدی گاگا و جاستین بیبر! حضور آن‌ها در کنار تصاویری از علاقه‌مندان امروز سریال در چهار گوشه‌ی دنیا، یکی از کمبودهای این سریال نسبت به معیارهای این روزهای سریال‌های تلویزیونی در زمینه‌ی تنوع جنسی و نجاتی را هم برطرف می‌کند. بهترین نکته را کیت هرینگتن، بازیگرِ نقش جان اسنو در مجموعه‌ی “گیم آو ترونز” می‌گوید. این که سکانس ظاهرن معمولی بالا بردن یک کاناپه توسط شخصیت‌ها، روی کاغذِ فیلمنامه، چه‌قدر معمولی است و موقع اجرا چه‌قدر جذاب از آب درآمده است.
۶- بازیگران با هم شوخی زیاد می‌کنند، جیمز کوردن مجری هم به‌هر حال یک کمدین است، و خود سریال هم که طنز. اما تاثیرگذارترین بخش‌های این برنامه، اتفاقن احساسی است. از ورود تک تک بازیگران به‌دکور بعد از سالها، تا اشاره به‌علاقه‌ی قوی میان دیوید شوییمر و جنیفر انیستن در آغاز مجموعه. که بقیه‌ی بازیگران می‌دانسته‌اند، اما به‌روی خودشان نمی‌آورده‌اند. انگار نوستالژی قرار است بیش از شوخیهای متوالی، کار کند. تغییر ظاهر ستاره‌ها بعد از سالها و مقایسه‌شان با چند جوان سرحال بی‌خیال تصاویر مجموعه‌ی اصلی هم که دست از سر تماشاگر برنمی‌دارد. به‌قول جنیفر انیستن، موقع ورود به دکور قدیمی در ابتدای این برنامه: «پس این دستمال کاغذی کجاست»؟!
