Ralph Breaks The Internet: Wreck-It Ralph 2
اگرچه رسیدن به موفقیت پیکسار خیلی وقت است که به هدف استودیوهای انیمیشن‌سازی زیادی در هالیوود تبدیل شده است، اما اندک استودیوهایی وجود دارند که در زمینه‌ی انیمیشن‌های تماما کامپیوتری به کیفیتِ آنها نزدیک شوند یا پشت سرشان بگذارند. با این حال اگر فقط یک استودیو باشد که هر از گاهی در این کار موفق بوده استودیوی انیمیشن‌سازی دیزنی بوده است. مخصوصا از وقتی که با خرید پیکسار توسط دیزنی، آنها باید برای عقب نماندن از رقیب ناخوانده‌شان مجبورند بیش از پیش تلاش کنند. همین باعث شده تا آنها برخی از بهترین انیمیشن‌های چند سال اخیر را تولید کنند. از «زوتوپیا» (Zootopia) گرفته تا «موآنا» (Moana) و «بیگ هیرو ۶» (Big Hero 6). یکی دیگر از انیمیشن‌های پرطرفدارشان که بی‌صبرانه منتظر دنباله‌اش هستیم «رالف خرابکار» بود. این فیلم ویدیو گیمی به لطف صداپیشگی گروه بااستعدادی مثل جان سی. رایلی، آلن تودیک و سارا سیلورمن و ایده‌ی جذابش در دل سینمادوستان جا باز کرد؛ داستان شخصیت شرور یک بازی ویدیویی که حالا به قهرمان تبدیل شده و سفرش از درون دنیای بازی‌های مختلف. بزرگ‌ترین جذابیت فیلم اول شوخی‌هایش با کلیشه‌های بازی‌های ویدیویی و استفاده از خصوصیات بی‌شمار آنها برای داستانگویی و خلق اکشن بود. ولی از قرار معلوم تم اصلی فیلم جدید حول و حوش شوخی کردن با اینترنت و تمام متعلقاتش می‌چرخد.
نکته‌ی جالب «رالف خرابکار ۲» اما این است که با اولین دنباله‌ی واقعی دیزنی سروکار داریم. یعنی چی؟ خب، قسمت اول «رالف خرابکار» در سال ۲۰۱۲ درست یک سال قبل از «یخ‌زده» (Frozen) روی پرده رفت. در زمانی که پیکسار در دوران سقوط هنری پسا-«داستان اسباب‌بازی ۳» به سر می‌برد. روبه‌رو شدن با فیلمی از دیزنی که به اندازه‌ی فیلم‌های پیکسار، نوآورانه، از لحاظ احساسی درگیرکننده و باطراوت باشد هنوز اتفاق جدیدی بود. بنابراین «رالف خرابکار» یک‌جورهایی حکم فیلمی را داشت که مجبورمان کرد دیزنی را از این به بعد جدی بگیریم. مهم‌تر اینکه «رالف خرابکار ۲» از زمان «فانتازیا ۲۰۰۰» (Fantasia 2000) در سال ۱۹۹۹ تاکنون اولین دنباله‌ی واقعی دیزنی محسوب می‌شود. بقیه‌ی دنباله‌های دیزنی در این مدت یا متعلق به پیکسار بوده‌اند یا دنباله‌هایی بوده‌اند که یکراست با هدف پخش در شبکه‌ی خانگی ساخته شده‌اند. «پیتر پن ۲: بازگشت به نورلند» (۴۸ میلیون دلار خانگی و ۱۱۰ میلیون دلار جهانی از ۲۰ میلیون دلار بودجه) و «کتاب جنگل ۲» (۴۷ میلیون دلار خانگی و ۱۳۵ میلیون دلار جهانی از ۲۰ میلیون دلار بودجه) فیلم‌هایی بودند که با هدف پخش از شبکه‌ی تلویزیونی دیزنی ساخته شدند، اما سر از سینما در آوردند. چنین چیزی درباره‌ی «هواپیماها» (Planes) و «هواپیماها: حریق و نجات» (Planes: Fire and Rescue) هم صدق می‌کند. البته که این وسط فیلمی مثل «وینی دِ پو» (Winnie the Poo) را داشتیم که با کسب ۳۳ میلیون دلار از ۳۰ میلیون دلار بودجه توسط «هری پاتر و «یادگاران مرگبار» نابود شد. اما روی هم رفته «رالف خرابکار ۲» یک‌جورهایی حکم اتفاق منحصربه‌فردی را برای دیزنی دارد. این فیلم نه تنها دنباله‌ای برای شبکه‌ی خانگی نیست که در سینماها عرضه شود. بلکه برخلاف سنت معمول دیزنی، دنباله‌ی فیلمی از چند دهه‌ی قبل هم نیست. بنابراین اگرچه دنباله‌ی «رالف خرابکار» همان چیزی است که برایش لحظه‌شماری می‌کردیم، اما موفقیت آن می‌تواند دیزنی را مجاب کند که از این به بعد با فاصله گرفتن از انیمیشن‌های اورجینال، در استراتژی‌اش در زمینه‌ی دنباله‌سازی تجدید نظر کند.
[ad id='39844']
