شاید تنها چیزی که برای چشم به راه بودن برای «تولد یک ستاره» نیاز داریم این است که این فیلم حکم اولین تجربه‌ی کارگردانی بردلی کوپر را دارد. فیلم‌های کارنامه‌ی کاری کوپر طیف وسیعی را شامل می‌شوند. از کمدی‌های کالتی مثل «تابستان خیس و داغ آمریکایی» (Wet Hot American Summer) تا حضورش در فیلم‌های «خماری» (The Hangover) که حکم معرفی او به دنیا را داشتند. از حضور در اکشن‌هایی مثل A-Team و صداپیشگی در قالب راکت در فیلم‌های «نگهبانان کهکشان» و نقش‌آفرینی در درام‌های تحسین‌شده‌ای مثل «دفترچه‌ی راهنمای مثبت‌اندیشی» (Silver Lining Playbook) و «کلاهبرداری آمریکایی» (American Hustle). اولین تجربه‌ی کارگردانی او بازسازی داستانی است که برای اولین‌بار در فیلمی به همین نام در سال ۱۹۳۷ با بازی جنت گینور و فردریک مارچ معروف شد و بعدها در سال ۱۹۵۴ با حضور جودی گارلند و جیمز میسون بازسازی شد. جدیدترین بازسازی «تولد یک ستاره» مربوط به سال ۱۹۷۶ با بازی باربارا استرایسند و کریس کریستوفرسن می‌شود. اولین بار در سال ۲۰۱۱ بود که بحث‌های پیرامون بازسازی دوباره‌ی «تولید یک ستاره» توسط کلینت ایستوود و با بازی بیانسه مطرح شد. اما بارداری بیانسه پروژه را به تعویق انداخت. در سال ۲۰۱۲ وقتی استودیوی برادران وارنر موفق به جذب لئوناردو دی‌کاپریو، ویل اسمیت، جانی دپ، تام کروز و کریستین بیل نشد،
بیانسه از پروژه کنار رفت و بردلی کوپر به جای ستاره‌ی مرد اصلی به فیلم اضافه شد. در سال ۲۰۱۵ کوپر تصمیم گرفت تا کارگردانی این فیلم را هم برعهده بگیرد. بالاخره لیدی گاگا به جای بیانسه به فیلم پیوست و فیلم وارد مرحله‌ی تولید شد. «تولید یک ستاره» پیرامون داستان عاشقانه‌ی یک نوازنده‌ی موسیقی کانتری فراموش‌شده به اسم جکسون مِین و خواننده‌ی بااستعداد اما ناشناخته‌ای به اسم اَلی (لیدی گاگا) است. رابطه‌ی عاشقانه‌ی این دو اگرچه پرحرارت آغاز می‌شود، اما وقتی الی به شهرت می‌رسد و جکسون زیر سایه‌ی موفقیت‌های او قرار می‌گیرد، رابطه‌شان با تزلزل و مشکل مواجه می‌شود. کوپر در مصاحبه‌هایش گفته است که فیلمش به سوال خیلی سخت و مهمی می‌پردازد؛ اینکه چه می‌شود وقتی به سی سالگی می‌رسی و این فکر که دیگر قرار نیست در رشته‌ای که به آن علاقه‌ای داری موفق شوی مثل خوره ذهنت را تسخیر می‌کند؟ به قول کوپر این‌جور مواقع هیچ چیزی بهتر از ابراز کردن این احساساتِ سخت توسط موسیقی و آواز وجود ندارد. گاگا به خاطر بازی در سریال «داستان ترسناک آمریکایی: هتل» (American Horror Story: Hotel) برنده‌ی جایزه‌ی گلدن گلوب شده است و کوپر هم قبلا نشان داده که خیلی خوب می‌تواند از پس نقش‌های دراماتیک بربیاید، پس حالا نوبت اوست که با ارائه‌ی یک فیلم قابل‌توجه، رسما به عنوان یک کارگردان متولد شود.
[ad id='39844']
بنده طرفدار کوپر بودم و هستم ولی به نظر من فیلم تو نیم ساعت آخر به شدت افت کرد… من خودم تصورم فراتر از این بود قبل دیدن فیلم… ولی خب نه این که بگم خوشم نیومد ولی انتظارمو برآورده نکرد… فیلم های خیلی قوی تری نسبت به این فیلم وجود داره، باید واقع بین بود، اینکه امتیاز بالایی بهش تعلق گرفته شاید بی تاثیر از حضور طرفداران لیدی گاگا و رای اونها نباشه… البته اون هم خیلی خوب بازی کرد ولی به نظر من نمیشه نام خیلی درخشان روی این فیلم گذاشت… بنظرم کوپر میتونست احساس بیشتری به بعضی قسمت های فیلم تزریق کنه و خب قطعات موسیقی هم آنچنان که تعریف میشه تاثیر گذار نبود… چندجای فیلم کات های عجیبی داشت نمیدونم چرا.. ولی یه دفه از یه جا می پرید یه جای دیگه و طول اون سکانس ها هم کوتاه بود و هنوز در زهن حل نشده بود به نمای دیگه ای می رفت…. در کل فیلم خوبی بود و ارزش دیدن داره اما بنظرم یه مقدار در موردش داره اغراق و بزرگنمایی میشه…