بررسی اولیه بازی Sekiro: Shadows Die Twice

زومجی بازی Sekiro اولین بازی استودیو فرام سافتور نیست که به گذشته‌های دور ژاپن و هنر تاریک نینجوتسو سفر می‌کند. در سال ۲۰۰۴، این استودیو، سری محبوب Tenchu را از اکتیویژن خرید و البته با انتشار چند نسخه ناامید کننده از آن، این نام در سال ۲۰۰۸ برای همیشه خاموش شد. در ابتدا بازی Sekiro قرار بود یک ریبوت از بازی Tenchu باشد، اما در مراحل اول کانسپت‌ها، استودیو فرام سافتور تصمیم گرفت تا یک IP جدید خلق کند که بار و بندیلی از تنچو را بر دوش نکشد. با این که سکیرو راه خود را پیش می‌رود، اما می‌توان آن رگ و ریشه Tenchu را در برخی طراحی‌ها و مکانیسم‌های بازی دید؛ مخصوصا در استفاده از قلاب و پرش از جایی به جای دیگر و کشتن دشمنان به صورت مخفی. اما هر چه بود، فرام‌سافتور یک بازی جدید می‌خواست.

بنابراین فرام‌سافتور کار ساخت بازی را برخلاف هر چه که تا پیش از این انجام داده بود، همه چیز را از ابتدا و صفحاتی سفید آغاز کرد تا سکیرو یک بازی متفاوت نسبت به پیشینیان خود باشد. یکی از تغییرات قابل ذکر و برجسته بازی، ساخت کاراکتر و انتخاب برخی ویژگی‌های آن است که حالا جای خود را به یک قهرمان ثابت با گذشته‌ای معین و تعریف شده داده است. داستان این بازی که بر محوریت انتقام بنا نهاده شده، در عصر سن‌گوکو ژاپن جریان دارد و داستان بازی، حول محور یک شینوبی و محافظت او از یک ارباب جوان می‌چرخد. در یک نبرد ناگهانی، او در آن شکست می‌خورد، یکی از بازو‌هایش قطع می‌شود و با ناپدید شدن اربابش، رها می‌شود تا جانش به پایان برسد. اما با گروگان گرفته شدن این ارباب جوان، قهرمان ما باید خودش را جمع و جور و هر آن که مسبب چنین اتفاقی بود را به سزای اعمالش برساند؛ بازی خیلی زود جهشی به سوی انتقام را پیش می‌گیرد.

او پس از به هوش آمدنش، توسط استادی باستانی که با نام The Owl شهرت دارد، تمرین داده می‌شود. از آن مهم‌تر، حال دست قطع شده‌اش جای خود را به یک بازوی مصنوعی قدرتمند داده که می‌تواند ابزارهای مختلفی را به آن مجهز کرد. برخی از مناطق بازی مانند Samurai Residence، از طریق خاطرات (Memories) قابل دسترس هستند. این خاطره‌ها گاها ما را به زمان‌های گذشته می‌برند تا داستانی خاص را برای بازیکنان تعریف کنند.

اتمسفر، همیشه یکی از تخصص‌های استودیوی فرام‌سافتور بوده است، اما Sekiro یک انحراف کامل نسبت به آن اتمسفرهای فانتزی تاریک و ترس کیهانی است که پیش از این دیده بودیم. شکوفه‌های گیلاس، فضاهای وسیع و باز، رودخانه‌ها، نی‌زارها و معماری سنتی ژاپنی، از جمله المان‌های محیط‌هایی هستند که در آن‌ها به ماجراجویی می‌پردازیم. همچنین با استفاده از بت‌هایی که در گوشه و کنار محیط‌ها قرار دارند، می‌توان سفر سریع را بین مناطق مختلف تجربه کرد. این مجسمه‌ها معادل همان بونفایرهای دنیای دارک سولز هستند. خاطرات و مناطقی هم که ما را به گذشته می‌برند، از مراحل و محیط‌های روند اصلی بازی جدا هستند.

هسته اصلی کانسپت‌های سکیرو باید سریعا بازیکنان را به یاد سری سولز بیاندازد. با این که دیگر با یکی دیگر از مجموعه‌های سولز طرف نیستیم، اما المان‌های زیادی وجود دارند که روح سری سولز را در آن حس کنید. این بار به جای به دست آوردن ارواحی که پس از کشتن دشمنان کسب می‌کردیم، امبلم‌های سفید رنگی به دست می‌آوریم که به عضو مصنوعی شینوبی قدرت می‌بخشند. یک آیتم کدو مانندی وجود دارد که جای Estus Flask را گرفته و سلامتی کاراکتر را بهبود می‌بخشد. بسیاری از آیتم‌های دیگر، ریشه‌های بازی‌‌های گذشته فرام‌سافتور را حفظ کرده‌اند و می‌توان آن‌ها را به خوبی تشخیص داد. اما همانطور که پیش از این گفتیم، مهره‌های جدیدی هم در این اثر بازی می‌کنند. یکی از این آیتم‌ها که هیچگاه در بازی‌های سولز تجربه نکرده بودیم، قلاب است. قلاب یکی از اساسی‌ترین ابزارهای دست مصنوعی کاراکتر است و همیشه و در همه مراحل می‌توان از آن استفاده کرد. این قابلیت که از بازی تنچو الهام گرفته شده، اجازه می‌دهد تا در محیط بازی و با استفاده از پرتاب کردن و گرفتن نقاط مختلف، به سرعت جا به جا شویم. این وسیله حتی برخی از معادلاتی که پیش از این در سولز بلد بودیم را هم تغییر داده است. مثلا این بار به جای اینکه وارد مکانی شویم که دشمنان برای ما کمین کرده‌اند، می توانیم با قلاب خود مثلا به بالای یک درخت برویم، همه جا را تحت نظر داشته باشیم و این خودمان باشیم که برای دشمنان کمین می‌کنیم؛ هرچند که فرام‌سافتور زرنگ‌تر از این حرف‌ها است که بازیکنان گولش را نخورند.

کارهای مختلفی می‌توان در طول مراحل انجام داد که پیش از این در بازی‌های سولز تجربه نداشتیم. مثلا زمانی که در ارتفاع هستید، همانند بازی‌های اسسینز کرید می‌توانید از آنجا روی دشمن یا هر نقطه خاصی که می‌خواهید بپرید. به نوعی، محیط بازی آن قدر وسیع است که شما بتوانید آن طور که می‌خواهید بازی را پیش ببرید. در بعضی از مواقع، دشمنان زیادی در یک محیط وجود دارند که همه آن‌ها به سمت‌تان هجوم می‌آورند. بنابراین با استفاده از این قلاب می‌توانید حتی مخفی کاری خود را هوشمندانه‌تر و استراتژی‌های جذاب‌تری به کار ببرید تا در مخمصه گیر نکنید.

اما شما با یک بازی مخفی‌کاری طرف نیستید. با این که قلاب گرفتن و پنهان شدن می‌توانند به شما در مدیریت بهتر رو به رو شدن با دشمنان کمک کنند، Sekiro نبردهای اکشن صریح خود را ارایه می‌دهد. دیگر خبری از بخش استقامت یا همان استامینا «Stamina» نیست و می‌توانید تا جایی که می‌توانید بدوید و شنا کنید. حال نبردها رابطه مستقیم و محتاطانه‌ای با ضربت‌ها، جا خالی دادن، هنرهای مبارزه، قدرت‌های دست مصنوعی و شاید از همه مهم‌تر، عکس‌العمل‌ها و انحراف ضربات دشمنان دارد.

این بار دیگر خبری از اسلحه‌های مختلف نیست، بلکه تمرکز تنها روی یک وسیله برای نبرد است و این باعث شده تا طراحی دقیق‌تری برای حملات و ضد حملات شاهد باشیم و زمان‌بندی در هر نبرد نقش مهمی در پیروزی داشته باشد. هنگامی که روی رد و منحرف کردن حملات شمشیرهای دشمن و ایجاد موقعیتی مناسب برای حمله استاد شوید، کاتانای شما می‌تواند کشنده‌ترین وسیله نبردی باشد که تا به حال در دست گرفته‌اید. یکی از بخش‌های مهم نبردها، سیستم پاسچر «Posture» است. بسیاری از پایان نبردهای تن به تن با دشمنان، با یک ضربه سهمگین شینوبی به پایان می‌رسد. ضعیف کردن دشمنان و پایین آوردن دفاع آن‌ها، شرایط را برای آخرین حمله سریع و مهلک آماده می‌کند. این حرکات پایانی در پایان همه نبردها وجود دارد. البته این مورد به قدرت و جدیت دشمنان هم بستگی دارد. قطعا دشمنان ضعیفی که یک دست مشعل و یک دست شمشیر دارند، چندان قادر نیستند برای‌تان دردسرساز شوند اما فراموش نکنید که با یک بازی از فرام سافتور طرف هستید و با دست کم گرفتن هر یک از دشمنان، به دردسر بدی خواهید افتاد.

جدا از این دشمنان، مینی باس‌ها بخش مهمی از بازی را تشکیل می‌دهند و تعداد آن‌ها هم کم نیست. اما رو به رو شدن با برخی از آن‌ها هم اجباری نیست، مخصوصا که حالا برای رسیدن به هدف‌تان چندین و چند راه مختلف وجود دارد. اما خب اگر یک سولز باز باشید، از آن‌ها فرار نمی‌کنید چرا که می‌دانید کشتن آن‌ها آیتم‌های باارزشی در اختیارتان قرار می‌دهد که در ادامه راه به کمک‌تان می‌آیند. آیتم‌های مختلفی وجود دارند که از میان آن‌ها می‌توان به تسبیح‌هایی اشاره کرد که قدرت پاسچر و میزان سلامتی شما را افزایش می‌دهند. در طول مسیر دشمنان متفاوتی سر راه‌تان قرار می‌گیرند که عبور از آن‌ها کار ساده‌ای نیست. باس‌ها و مینی‌ باس‌ها هنوز دردسرساز هستند. مثلا یک شکارچی نینجا به نام انشین هاچیوجی وجود دارد که کار اصلی‌اش نابود کردن شما است. در اولین رویارویی با آن، او می‌تواند با نیزه خود به راحتی شما را ناکار کند. اما خیلی زود متوجه می‌شوید که مرگ در بازی Sekiro پایان همه چیز نیست، بلکه بخشی از بازی است.

در سکیرو مرگ چه معنایی دارد؟

بازیکنان بازی‌های فرام سافتور با مرگ غریبه نیستند و ارادت خاصی به آن دارند؛ در بازی Sekiro این امر تاسف‌بار حالا نقش جدیدی را در گیم‌پلی بازی ایفا می‌کند. در این بازی، شما دو زندگی دارید که در طول نبرد‌ها می‌توانید آن‌ها را شارژ کنید و احتمالا این تعداد در طول بازی بیشتر هم خواهد شد. با هر بار کشته شدن، می‌توان توسط این جان‌ها دوباره زنده شد. یکی از جنبه‌های داشتن زندگی اضافه در سکیرو این است که پس از هر بار زنده شدن، شما باید یک ضربه محلک به دشمن نزدیک خود وارد کنید تا کارش تمام شود و به این ترتیب خط جان بعدی برای‌تان فعال می‌شود؛ این مورد می‌تواند به تنهایی برای خود استراتژی‌های خاصی به همراه داشته باشد. البته می‌توان این روش را روی باس‌ها استفاده کرد، اما استفاده از آن روی دشمنان کوچک‌تر به مراتب ساده‌تر است. فراموش نکنید که بر خلاف بازی دارک سولز که شوالیه‌ای هستید که زره سنگینی بر تن دارد، در این جا یک نینجا چابک و بدون زره هستید که دشمنان با ایجاد فرصت مناسبت به راحتی شما را می‌کشند اما در عین حال می‌توانید از این جان‌های اضافی به نفع خود استفاده کنید.

برای مثال، هنگامی که توسط یک مینی باس کشته شده‌اید و نقش بر زمین هستید، خودتان می‌توانید انتخاب کنید که چه زمانی به زندگی بازگردید. در برخی شرایط، این که روی زمین بی‌جان رها شده‌اید می‌تواند در هنگام ازدحام دشمنان بسیار مفید باشد چرا که پس از این که دشمنان شما را بکشند، به جای خود ابتدایی باز می‌گردند. دشمنان در این بازی اگر متوجه حضورتان شوند، شما را تعقیب خواهند کرد. مهم نیست اگر با قلاب یا مخفی کاری پیش‌ بروید، اگر شما را ببینند، به سراغ‌تان می‌آیند. بنابراین کشته شدن و صبر کردن برای بازگشت آن‌ها به جایگاه‌شان می‌تواند یک استراتژی مفید باشد تا دوباره کار خود را آرام‌تر آغاز کنید.

مرگ، چالش و پیروزی، از جمله ستون‌های مهمی هستند که در طولانی مدت به شکلی ثابت و استوار در بازی‌های فرام سافتور وجود داشتند. آن حسی که بازیکن با یک موجودی رو به رو می‌شود که شکست دادن آن غیر ممکن به نظر می‌رسد و با هر بار مردن باز هم بازمی‌گردد و در دقایق بعد، ساعت‌ها و روز‌های بعد بالاخره شکستش می‌دهد و طعم پیروزی را می‌چشد و تمام آن حسی که نسبت به دشمن شکست ناپذیرش را داشت و فکر می‌کرد هیچگاه قادر به شکست آن نیست، یکی از بزرگ‌ترین عناصر بازی‌‌های این استودیو است؛ از تلخی تا شیرینی آن، طرفداران عاشقش بودند. در سکیرو این مورد تغییری نکرده، اما راه کاملا متفاوتی را نسبت به آن اتخاذ کرده است و بازیکنان را به روشی دیگر به این مسیر می‌برد.

چگونه در طول بازی پیشرفت خواهیم کرد؟

یکی از مسائل مورد بحث در مورد سکیرو، طریقه پیشرفت و پروسه کلی کاراکتر در بازی بود. باید بدانید که دیگر خبری از آن مکانیسم آپگرید کاراکتر مجموعه سولز نیست. هرچند که بازیکنان با کشتن دشمنان XP دریافت و از آن در یک درخت مهارت که جایگزین آپگرید کاراکتر سری سولز شده است استفاده می‌کنند. در این درخت مهارت، بخش‌هایی وجود دارد که به بازیکنان اجازه می‌دهد در موقعیت‌های مختلف، مانند رد کردن شوریکن‌ها با شمشیر یا قدم گذاشتن روی نیزه دشمن، بتوانند عمل و عکس‌العمل متفاوتی داشته باشند. در حالی که فعال کردن این حرکات بخش مهمی از درخت مهارت را تشکیل می‌دهد، یک سری قابلیت انفعالی مانند افزایش آیتم بهبود سلامتی هم وجود دارد. درخت‌های مهارت شامل چند بخش مختلف هستند که در طول بازی آزاد می‌شوند و می‌توانید خودتان انتخاب کنید که امتیاز تجربه‌تان را برای کدام بخش خرج کنید.

بخش دیگری از پروسه کاراکتر از طریق اضافه کردن آیتم‌های مختلف به دست مصنوعی انجام می‌شود. به دست آوردن یک آیتم جدید، یک مزیت عظیم در ادامه راه است اما ساخت آن‌ها و استفاده درست‌شان، یک فاکتور در موفقیت است. با یافتن متریال‌های ساخت و ساز در دنیای بازی، می‌توانید دست مصنوعی خود را با قابلیت‌های مختلف تقویت کنید. برای مثال، پرتاپ ساده شورکین را می‌توانید به پرتاپ چند شوریکن افزایش دهید. با وجود تمامی شخصی‌سازی‌ها، از هنرهای مبارزات گرفته تا آپگرید دست مصنوعی، هرگز قادر نخواهید بود زره یا اسلحه خود را عوض کنید. میازاکی در این مورد می‌گوید:

گشت و گذار در محیط‌های سکیرو چه فرقی با گذشته دارد؟

یکی از بخش‌های تازه‌ای که در این بازی از فرام سافتور وجود دارد، این است که با مخفی کاری می‌توانید به صحبت‌های برخی از دشمنان گوش کنید و در مورد باسی که به زودی با آن رو به رو خواهید شد اطلاعات کسب کنید” این باعث می‌شود تا دقت بالایی در پیشبرد مراحل به خرج دهید. همچنین در این بازی می‌توانید شنا کنید و بخشی از مراحل را از این طریق پیش ببرید. اما یکی از بخش‌های دست نخورده این بازی نسبت به قبل، فاگ گیت‌ها یا همان دیوارهای مه‌آلودی است که معمولا شما را با یک باس یا منطقه‌ای جدید رو به رو می‌کنند. میازاکی در این مورد می‌گوید:

احتمالا یکی از مسائلی که برای‌تان سوال شده این است که در طول مبارزات با دشمنان و باس‌ها، می‌توان از دیگر NPCها کمک گرفت یا نه. در دموی گیم اینفورمر، آن‌ها با یک مینی باس به نام Juzou the Drunkard رو به رو می‌شوند. این مینی باس یک شمشیر دو برابر قد شما در اختیار دارد و بر عکس هیکلش، سرعت حرکتش شما را شوکه خواهد کرد. او همچنین قادر است از دهان خود سم اسپری کند. اما در این مدل نبردها، مشکل فقط مینی باس‌ها نیستند، بلکه آن‌ها دوستان زیادی دارند و تنها نمی‌مانند. مثلا در برابر این باس، باید مراقب دوستان تیرانداز او که پیکان‌های آتشین پرتاب می‌کنند هم باشید. خب نویسنده گیم اینفورمر هم در اینجا خیلی زود شکست می‌خورد و به آخرین بُت که رسیده بود باز می‌گردد.

اما در تلاش دوم، یک مرد برای اولین بار در کنار رودخانه ایستاده بود و سعی داشت از آن منطقه محافظت کند. این شخص قادر است در مبارزات به بازیکنان یاری کند. شاید او را با یک NPC که در همیشه در دنیای دارک سولز ثابت بودند اشتباه بگیرید. چنین اشخاصی در بازی سکیرو تصادفی هستند و با کشته شدن‌شان در طول نبرد، برای همیشه از دنیای آن پاک خواهند شد. اما از طرف دیگر حالا که می‌دانید مینی باس این منطقه در کجا قرار گرفته، به جای حمله مستقیم به آن، ابتدا محیط اطراف را جست و جو می‌کنید. کاوش در محیط، شما را ناامید نخواهد کرد؛ البته به عنوان یک بازی فرام سافتو. با خود می‌گویید خب مینی باس که در آنجا قرار دارد پس دیگر بخش‌ها امن‌تر از چیزی هستند که فکر می‌کنم. بنابراین وارد یک خانه می‌شوید. اما این بی‌احتیاطی کار دست‌تان می‌دهد؛ چرا که در آن خانه تعداد انگشت شماری دشمن، جوجه‌های بسیار خطرناک و یک سری مارمولک سمی قرار دارند! اما همیشه هم این گونه نیست. با ریسک بیشتر، قطعا به ابزار جالبی خواهید رسید. یکی از این موارد، تبری برای قرار گیری روی دست مصنوعی است که اجازه می‌دهد ضرباتی آهسته اما بسیار پرقدرت بر سر دشمن فرود بیاورد. این تبرها بهترین ابزار برای شکستن گارد دشمن هستند. دشمنانی که سپر در اختیار دارند، می‌تواند دردسرساز شوند، اما با پیدا کردن تبر و کوباندن آن به سپر دشمن، راه برای نابود کردن آن‌ها باز می‌شود. ابزار دیگری که می‌توانید در محیط پیدا کنید، یک وسیله شعله افکن از فاصله نزدیک است. آتش برای برخی از دشمنان به شدت عذاب آور است. این ابزارها و آیتم‌ها روی دست مصنوعی قرار می‌گیرند و ترکیب استفاده از آن‌ها، حالا شما را برای نبرد در برابر دشمنان سر سخت‌تر آماده می‌کند.

چه ابزاری در اختیار داریم؟

دست مصنوعی و آپگرید‌های آن، اجازه داده تا ابزار متنوعی در اختیار بازیکنان قرار بگیرد که هر کدام ویژگی منحصر به فرد خود را ارایه می‌دهند. استفاده از آیتم‌ Spirit Emblems که از کشتن دشمنان و بت‌ها به دست می‌آید، به شما برای دستیابی به قابلیت‌های متنوع کمک می‌کند. در این قسمت چند ابزار جالب و کاربردی که در طول ماجراجویی به کمک‌تان می‌آیند را معرفی می‌کنیم. هر کدام از آن‌ها را می‌توانید با ابزار ساخت و ساز آپگرید کنید تا کارهای متفاوت و بیشتری برای‌تان انجام دهند. یکی از ابزارها شوریکن است. شوریکن‌ها، بدون در نظر گرفتن شرایط دشمن، پس از پرتاب، به هدف برخورد می‌کنند. با این وسیله می‌توانید حتی دشمنانی که پرواز می‌کنند یا با سرعت می‌دوند مورد هدف قرار دهید. تبر نیز همانطور که پیش از این گفته بودم، ضرباتی آرام اما سهمگین را به دشمن وارد می‌کند و با قدرتش می‌تواند سپر حریف را نابود کند. وسیله دیگری که Shinobi Firecracker نام دارد، یک ابزار جالب نینجاها است که قادر است چه هیولاها و چه انسان‌ها را بترساند و برای چند لحظه آن‌ها را شوکه کند. همچنین وسیله‌ای به نام Flame Vent وجود دارد. برخی از دشمنان در محیط بازی از طریق ضربات معمولی چندان آسیبی نمی‌بینند؛ آن‌ها چشمان قرمز رنگی دارند، زمانی که آن‌ها را دیدید، شعله آتش را روی‌شان بکشید!