[quote]من از oBirds f Prey متنفر نیستم، اما عاشق آن هم نیستم. قطعا شخصیت‌های فیلم این پتانسیل را دارند تا داستان خودشان را پیش ببرند، اما به نظر می‌آید فیلمسازان یا استودیو در پیش بردن داستان هارلی کویین هم موفق نبوده‌اند،[/quote]
ماه نوامبر ۲۰۱۶ استودیوی برادران وارنر کریستینا هادسن را برای نوشتن فیلمنامه Harley Quinn/Birds of Prey استخدام کرد. در دسامبر ۲۰۱۶ اعلام شد فیلم Gotham City Sirens «سایرن های شهر گاتهام» هم ساخته خواهد شد که در آن مارگو رابی و دیوید آیر دوباره با یکدیگر همکاری می‌کنند. آگوست ۲۰۱۷ اعلام شد فیلم هارلی و جوکر توسط کارگردانان فیلم «تمرکز» ساخته می‌شود. حتی دسامبر ۲۰۱۷ رابی گفته بود دوست دارد فیلمی با حضور یک گروه زنانه بسازد. او خیلی زود با بازی در فیلم درام ورزشی I, Tonya «من تونیا هستم» مورد توجه منتقدان قرار گرفت و مطمئنم پس از آن تمام فیلمنامه‌های نوشته شده با حضور هارلی کویین در فیلم Birds of Prey ادغام شدند.
چرا این نکته مهم است؟ چون Birds of Prey خودش هم دقیقا نمی‌داند هدفش چیست. مثلا فیلمی است که به نوعی نیازمند جوکر است، اما همچنین باید آن را پس بزند چون حضور جوکر نه تنها باعث زیرسایه رفتن هارلی می‌شود، بلکه شرایط کنونی جوکر در استودیوی برادران وارنر چندان خوب نیست. به نظر می‌آید استودیو به این نتیجه رسیده که جوکر جرد لتو را کنار بگذارد و به جای آن فیلم مستقل این شخصیت را توسط تاد فیلیپس و واکین فینیکس را بسازد. این کاملا تصمیم درستی بود، چون این فیلم در باکس آفیس به فروش بیش از ۱ میلیارد دلار رسید و ۱۱ نامزدی اسکار کسب کرد. اما در مورد Birds of Prey این یک مشکل است چون مجبور می‌شود رومن را به عنوان نقش منفی جایگزین جوکر کند. رومن و هارلی گذشته مرتبطی با هم نداشته‌اند؛ رومن فقط یک آدم بد است که از هارلی خوشش نمی‌آید، اما کسی است که گاتهام را به کنترل خودش درآورده است . پس تنش بین هارلی و رومن خیلی سرسری به نظر می‌آید و جایگزین ناموفقی برای کشمکش جذاب‌تر بین هارلی و جوکر است که فیلم به دلیل تصمیمات استودیو نتوانسته سراغ آن برود.
سپس فیلم اشتباه دیگری مرتکب می‌شود، چون به هارلی برای پیش بردن فیلم خودش اعتماد ندارد. تمایل رابی در ساخت یک فیلم Suicide Squad دیگر کاملا قابل درک است، اما این‌بار همه شخصیت‌های گروه زن بوده و شخصیت‌های خیلی خوبی هم هستند. با این وجود فیلمنامه در برقراری تعادل بین آن‌ها موفق عمل نمی‌کند. هارلی کویین با بازی رابی همچنان نقطه قوت اصلی فیلم و یکی از بهترین نسخه‌های این شخصیت کامیک بوکی در آثار مختلف است. قطعا همه دوست داریم او ۱۰ بار دیگر هم این شخصیت را بازی کند، چون او خیلی خوب بلد است انرژی آشوبگر هارلی را حین فراموش نکردن انسانیتش به نمایش بگذارد. اما واقعا توجه زیادی به شخصیت‌های مکمل نشده است. البته نقش‌آفرینی بقیه بازیگران هیچ مشکلی ندارد و برخی از آن‌ها مثل مک‌گرگور و وینستد واقعا فوق‌العاده هستند. اما شخصیت‌های آن‌ها به شکل افرادی تک‌بُعدی و سطحی نوشته شده که فقط در اطراف هارلی حضور دارند و نمی‌توانند خودنمایی کنند، پس فیلم در برقراری تعادل بین آن‌ها شکست می‌خورد.
نتیجه این کار یک فیلم هارلی کویین و دوستان است که اصلا اشکالی ندارد، البته اگر فیلم اینقدر روی تقلید از Deadpool اصرار نداشت. برای فیلمی که درباره زنانی است که می‌خواهند روی پای خودشان بایستند، Birds of Prey خیلی روی نکاتی که باعث موفقیت Deadpool شده بود تکیه می‌کند: بی‌حرمتی، روایت‌های بیش از حد توسط شخصیت اصلی، صحنه‌های انفجار زیاد، سکانس‌های اکشن باشکوه و خشن، شیفتگی شدید به یک نوع غذای خاص، و بخش اول فیلم که مدام دور خودش می‌چرخد تا ریتمش را حفظ کند. این را درک می‌کنم که استودیوها از روی آثار موفق دیگر استودیوها کپی می‌کنند، اما Birds of Prey با حضور تیم قهرمانان زن خودش، این پتانسیل را داشت تا به چیزی کاملا منحصر به فرد تبدیل شود، نه اینکه فقط از روی آثار دیگر تقلید کرده باشد. فقط در بخش سوم فیلم که گروه دور هم جمع می‌شوند Birds of Prey انرژی واقعی خودش را پیدا می‌کند.
در کل به نظر می‌آید Birds of Prey فیلمی تقریبا پایدار است که موانع زیادی سر راهش قرار گرفته است. کارگردانی کتی یان به اندازه کافی خوب است، اما او هم مثل فیلمش نمی‌داند هدفش چیست. در این فیلم شاهد هارلی هستیم که در خیابان‌ها و مکان‌هایی پرسه می‌زند که خیلی واقعی به نظر می‌رسند، اما نقطه اوج فیلم در یک مکان سرگرمی عجیب و غریب رخ می‌دهد که بیشتر حال و هوای انفجاری فیلم را القا می‌کند. اگرچه Birds of Prey خیلی بهتر از فیلم آشفته Suicide Squad است، اما فرصت‌های از دست رفته زیادی در آن وجود دارند.
من از Birds of Prey متنفر نیستم، اما عاشق آن هم نیستم. قطعا شخصیت‌های فیلم این پتانسیل را دارند تا داستان خودشان را پیش ببرند، اما به نظر می‌آید فیلمسازان یا استودیو در پیش بردن داستان هارلی کویین هم موفق نبوده‌اند، مخصوصا در دورانی که دنیای سینمایی DC به دلیل شکست بزرگ «لیگ عدالت» مدام در حال تغییر است. راه‌حل این کار همان‌طور که در فیلم‌های «آکوامن» و «شزم» دیدیم بامزه کردن آن‌ها بوده و Birds of Prey هم همین مسیر را پیش گرفته است. این یک فیلم بامزه است. در آن شاهد نقش‌آفرینی‌های جالبی هستیم. من دوست دارم با این شخصیت‌ها وقت‌گذرانی کنم. اما بالاخره استودیوی برادران وارنر باید روش خودش در ساخت فیلم‌های دلپذیر اما آشفته را کنار بگذارد.
[ad id='39844']
