[quote]فیلم شب داخلی دیوار جدیدترین ساخته وحید جلیلوند یک تریلر سیاسی اجتماعی است که نوید محمدزاده نقش اصلی آن را بازی می‌کند.[/quote]
علی، مردی نابینا، قصد خودکشی دارد که توسط دربان ساختمانش منصرف می‌شود. به او اطلاع داده می شود که پلیس در جستجوی زنی است که فرار کرده و در جایی از ساختمان مخفی شده است. علی کم کم متوجه می شود که لیلا زن فراری داخل آپارتمانش است. پس از شرکت در اعتراض کارگران که منجر به هرج و مرج شد، لیلا در مورد پسر ۴ ساله خود که هنگام بردن او به وانت پلیس گم شد، مضطرب و نگران است.
ایندی‌وایر
لیلا لطیف | تاریخ سینما پر از فیلم‌های پرنقصی درباره معلولان است؛ با وجود این به نظر می‌رسد وارد دوران جدیدی شده‌ایم که آثار مبتکرانه‌ای برای جبران گذشته ساخته می‌شوند. «آوای متال» یا «صدای فلز» استفاده درخشانی از طراحی صدا کرده است تا تماشاگرانش بهتر چگونگی محدودیت‌های شنوایی و شنیدن صداهای نامفهوم و دچار اعوجاج را تجربه کنند. «شب، داخلی، دیوار» هم به‌گونه‌ای مشابه سراغ نابینایی رفته است و با ساختاری سنجیده می‌خواهد ما را بهتر با آنچه پروتاگونیست فیلم تجربه می‌کند آشنا کند و حس نابینایی را به بهترین شکل ممکن به ما منتقل کند.
اسکرین‌دیلی
جاناتان رامنی | بعضی از صحنه‌های اکشن فیلم خیلی خوب از کار درآمده‌اند… که اگر طراحی و اجرای دقیق و پویای آن‌ها با تدوینی درست و سنجیده همراه نمی‌شد، چنین نتیجه‌ای حاصل نمی‌شد که در بستر سینمای ایران شگفت‌انگیز باشد. در این خصوص، نزدیک شدن فیلم به تابوها هم شامل اقدام به خودکشی و نمایش صمیمیتی می‌شود که بین شخصیت‌های مرد و زن اصلی شدت می‌گیرد، گرچه آن‌ها اغلب در یک قاب دیده نمی‌شوند؛ اما رنگ و لعاب فیلم بیش از حد سنگین و غم‌افزاست
آی‌آن‌سینما
نیکلاس بِل | ادیب سبحانی فیلمبردار در فضای داخل آپارتمان شخصیت اصلی، استفاده خوبی از تقلای کلاستروفوبیک علی کرده است اما پیکار این کارگر که به آشفتگی نزول پیدا می‌کند و چند بار هم به نمایش درمی‌آید، تدوین بدی دارد و از نظر بصری هم ناخوشایند است… «شب، داخلی، دیوار» روی‌هم‌رفته خسته‌کننده است و پرده سوم فیلم به شکل عجیب و حتی مضحکی به‌شدت افت می‌کند که با توجه به مهارت جلیلوند – که در فیلم قبلی‌اش از خود نشان داده بود – غافلگیرکننده است.
ورایتی
جسیکا کیانگ | هیچ‌کس از تماشای فیلم عمیقا ناخوشایند و به‌شدت تاثیرگذار وحید جلیلوند جان سالم به در نمی‌برد و هر فردی تا حدی دچار آزردگی روحی می‌شود. «شب، داخلی، دیوار» تمثیلی خشونت‌بار برای تاثیرهای ترومایی ناشی از حضور در جامعه‌ای است که می‌توان آن را بین دایره‌های ششم و هفتم جهنم قرار داد. فیلم ترکیب عجیبی از یک تریلر روان‌شناختی پیچیده با چاشنی ژانر علمی‌تخیلی است با درامی در لوکیشن محدود یک اتاق که می‌خواهد نتایج عذاب کشیدن و زجر دیدن فردی از جامعه را به نمایش بگذارد. «شب، داخلی، دیوار» نمونه‌ای از فیلمسازی استادانه و درخشان است که روی داستانی پیاده شده که آن‌قدر تیره‌وتار و بی‌رحمانه است که شما احتمالا آرزو می‌کنید کمی کم‌تر از این خوش‌ساخت می‌بود تا به شما بهانه‌ای برای روی برگرداندن بدهد.
[ad id='39844']
