اعتقادات مذهبی درویش های گنابادی
سابقه ایجاد فرقه دراویش به قرن هشتم بر میگردد.
بسیاری شاه نعمت الله ولی، عارف کرمانی را ابداع کننده فرقه اهل حق می دانند، عارفی که روش و راه تازه ای در تصوف ایجاد کرده بود و از ۵ سالگی با عرفان آشنا شده بود، نعمت الله ولی جزو کسانی که ریاضت بسیاری کشیده بود و حتی کربلا را به عنوان یکی از مناطق ریاضت خود انتخاب کرده بود.
دراویش کیستند؟
به طور کلی دراویش متعلق به فرقه اهل حق هستند. اهل حق خودشان را یکی از فرقه های وابسته به شیعه به شمار می آورند.
طوایف اهل حق نام های مختلفی دارند: اهل حق، اهل سر، یارسان، نصیری، علی اللهی.
از نشانه های ظاهری و خاص اهالی حق می توان به «شارب» بودن آنها اشاره کرد.
شارب به کسی گفته می شود که موی سبیل خود را نمیزنند، تا بلند شود و لب بالا را بپوشاند. آنان «شارب» را معرف مسلک حقیقت میدانند، و معتقدند که شاه ولایت علی (ع) نیز شارب خود را نمیزده است.
از ظاهر اهالی حق که بگذریم مذهب آنها، مجموعه ای است از آراء و عقاید که تحت تاثیر افکار اسلامی، زردشتی و یهودی و مسیحی و مهرپرستی و مانوی و هندی و افکار فلاسفه قرار گرفته است. دین آنها سرشار از اسرار است و عقایدشان آمیخته ای از اعتقادات «مانوی» ، و ادیان کهن «ایرانی» ، و مذهب «اسماعیلی» ، و «تناسخ هندی» و دیگر ادیان سری است.
گنابادی ها چه فکر می کنند؟
گنابادی نعمت اللهی نام فرقه دیگری از اهالی حق است. گنابادی ها خود را فرقه ناجیه می داند و داعیه این را دارند که تنها راهی که از اسلام واقعی مانده آنها هستند. سیر سلوک حقیقی را مختص خود دانسته و بقیه مسلمانان همه راه را به خطا رفته اند.
آنها خود را جانشین و نائب حضرات معصومین دانسته و به صورت کنایه وار در برخی از کتب و سخنانشان حتی خود را تا حد ائمه معصومین رسانده اند. آنها لفظ صوفیه را وارد فرقه شیعیان کرده اند و به همین ترتیب از لفظ تصوف، صوفی و مولی تفسیر به خود کردند.
براساس این گزارش، بیشتر دراویش گنابادی در شهرستان گناباد از توابع استان خراسان رضوی ساکن هستند.
