«آنتبلوم» داستان نویسنده‌ای موفق به نام ورونیکا هنلی، را دنبال می‌کند. ورونیکا در شبی که همسر سابقش او را در راه خانه رها می‌کند، خود را در حقیقتی پیچیده و وحشتناک گرفتار می‌بیند که باید هرچه سریع‌تر برای رهایی از آن راه حلی بیابد…
آنتبلوم نخستین اثر سینمایی جرارد بوش و کریستوفر رنتس است که به علت گسترش ویروس کرونا به‌صورت نمایش خانگی منتشر شده است. داستان فیلم درباره زنی با نام ویکتوریا هنلی (با بازی جنل مونی)، نویسنده و فعال حقوق جامعه سیاه پوستان است که برای شرکت در یک کنفرانس مطبوعاتی به لوییزیانا سفر می‌کند.
پس از پایان کنفرانس، ورونیکا تصمیم می‌گیرد که همراه با دوستانش به یک رستوران برود اما ناگهان در هنگام بازگشت، ورونیکا سوار یک اوبر اشتباهی شده و سپس توسط چند سفیدپوست به مکان تفریحی که یادبود دوران جنگ داخلی آمریکاست ربوده می‌شود.
آنتبلوم ریشه در بازگویی کینه‌های نژادی و ایجاد پیوستگی دو مقطع زمانی را دارد. مخاطب در ابتدا گمان می‌کند که قصه ترسناک و دلهره‌آور فیلم در زمان قرن نوزدهم میلادی و در خلل جنگ داخلی آمریکا رخ می‌دهد ولی ناگهان سفری به زمان حال می‌زند و مخاطب درحالی‌که جذب فضای آغازین قصه شده، این‌گونه می‌پندارد که تمامی اتفاقات تنش‌زا آغازین فیلم، زاده ذهن یک نویسنده بوده است.
فیلم عملاً در پرده دوم نگاهی خنثی به زندگی ورونیکا می‌پردازد. یک نویسنده و فعال حقوق سیاه پوستان که سعی بر متقاعدکردن عقاید سفیدپوستان دارد. آنتبلوم همانند Get Out به‌ندرت چهره‌ای مثبت و خوش از جامعه سفید پوستان نشان می‌دهد. همه سفیدپوستان در این فیلم بد و عجیب هستند و خود شخصیت ورونیکا هم چندان چشم دیدن افراد سفیدپوست را ندارد.
از زنی که تمرینات کششی به ورونیکا آموزش و برخورد سردی از خود نشان می‌دهد و از سوی دیگر منشی هتل که به ورونیکا بی‌احترامی می‌کند. آدم‌های سفیدپوست فیلم آنتبلوم نمایی واضح و مشخص ندارند و این سیاه پوستان هستند که صحنه را تحت کنترل خود قرار می‌دهند، چیزی که در فیلم Get Out به‌وضوح دیده می‌شد که عقیده پیل موردپسند تعدادی از مخاطبان سینما در آن زمان قرار نگرفت.
آنتبلوم , به‌عنوان یک فیلم ترسناک به مخاطب معرفی می‌شود که مخاطب به‌مرور آن المان‌های ترسناک را مشاهده نمی‌کند. فیلم ترسناک باید با فرم «پی‌رنگ اکتشاف» پیش برود که در این اثر این پی‌رنگ وجود ندارد. لایه‌های «آغاز»، «اکتشاف»، «تأیید» و «مواجهه» از همان ابتدا در فیلم شکل نمی‌گیرد و مخاطب علت و معلول موقعیت‌های قصه و جایگاه شخصیت را متوجه نمی‌شود.
گفتگویی بین آن دو صورت می‌گیرد که می‌تواند گذشته و هویت شخصیت را برای مخاطب شفاف سازد ولی هرگز این اتفاق رخ نمی‌دهد. گنگ و مجهول بودن جایگاه شخصیت ورونیکا و محیط قصه که مخاطب نمی‌داند آیا تطبیق دنیای واقعی بر دنیای خیالی است، تا زمان شروع پرده سوم مشخص نمی‌شود. فیلم چند لحظه شوکه کننده موفق دارد ولی کافی نیست و نکته دیگر فیلم‌سازان در قراردادن سایر المان‌ها و زیر ژانرها اعم از کمدی و درام نیز شکست می‌خورند.
بازی جونی مولی تنها نکته برجسته فیلم است. البته در پرده اول و سوم بازی مولی بیشتر به چشم می‌خورد تا پرده دوم قصه. او توانسته در قالب یک زن ستم‌دیده و مصمم به خوبی ظاهر شود. بازی جونی مولی در نقش ایدن نسبت به ورونیکا بهتر از آب در آمده است. با اینکه در نهایت ایدن همان ورونیکا به مخاطب شناخته می‌شود ولی شخصیت‌پردازی ورونیکا که در پرده دوم نمایان می‌شود، خنثی و عاری از شخصیت‌پردازی درست است.
بی‌شک پرده دوم که در ادبیات نمایشی به‌عنوان گره‌افکنی معضل‌های شخصیت است در فیلم آنتبلوم بسیار ضعیف نوشته و پیاده‌سازی شده است. بازیگران نامدار و بااستعدادی نقش‌های مکمل فیلم را بازی می‌کنند ولی محدودیت اعمال شده از سوی سناریو باعث می‌شود که درخشش جانا مالون و اریک لانگه را در فیلم نبینیم.
[ad id='39844']
