[quote]دومین نکته ای که باید به آن توجه داشته باشید، سادگی موجود در گیم پلی است. [/quote]
اصلی ترین قسمت یک عنوان مبارزه‌ای گیم پلی آن است که سلحشوران در این بخش هم ضعف‌های زیادی در خود دارد. ابتدا موظفید از بین سه دسته دیوان، دلیران و پهلوانان یک شخصیت را انتخاب کرده و وارد میدان نبرد شوید؛ در یک نگاه شاید به نظر میان قهرمانان و قدرت هایشان تفاوت وجود داشته باشد اما پس از سپری کردن چند مرحله، این مسئله را درک خواهید کرد که شخصیت‌های سلحشوران فقط از لحاظ جثه واژه تفاوت را یدک می‌کشند و از نظر توانایی و قابلیت‌های مختلف، فرق خاصی با هم ندارند. هر شخصیت دارای ضربات سبک و سنگین می‌باشد و سپری دفاعی (که یا دست خالی است یا سلاح دکوری محبوس در مشت) برای دفاع از خود و بدل کردن ضربات دشمنان. فنون قهرمانان بسیار محدود است و در اسرع وقت دیدگان اشتها را نابود خواهد کرد؛ هر شخصیت دارای فهرستی از ارتقاها که شامل تجهیزات ظاهری مانند دستبند و … می‌شود است که عملا بی استفاده اند و جنبه تزئینی دارند. بخش دیگر مربوط به سلاح‌های مختلف و جادو است که اسلحه در سلحشوران حکم وجود جسمی برای خالی نبودن عریضه را دارد و بود و نبودش تغییری در روند بلاتکلیف بازی ایجاد نخواهد کرد. یکی از بخش‌های فهرست ارتقا شخصیت‌ها، انتخاب جشن پیروزی است که یکه و تنها اسم جمعی اسطوره را منهدم کرده! هنگامی که برای نخستین بار بعد از پیروزی و شنیدن صدای تکراری و هیولا مانند راوی که با «برنده شدی» روح و روان برش می‌دهد! جشن پیروزی دیوی غول پیکر را ملاحضه می‌کنید که به پوچ و مضحک ترین حالت ممکن حرکت معروف در ویدیو آهنگ بی محتوای Gangnam Style از احمقی چون «سای» را با لذت وافر انجام می‌دهد، به عمق فاجعه جواب مثبت خواهید داد! گیم پلی سلحشوران در یک نگاه فقط نعره‌های آبکی، تازه آن هم به ضعیف ترین شکل ممکن را از سبک مبارزه‌ای در خود گنجانده است. تکراری بودن فنون، قهرمانان بادی! و خیلی ایرادات ریز و درشت دیگر موجب شده بازی در بخش گیم پلی نیز لنگ بزند، تا جایی که از خود بپرسید آیا با این همه لنگ زدن آیا اصلا پایی وجود دارد؟!
دومین نکته ای که باید به آن توجه داشته باشید، سادگی موجود در گیم پلی است. شاید خیلی ها نسبت به پیچیدگی های موجود در عناوین مبارزه ای علاقه ای نشان ندهند، بنابراین آثاری مانند سلحشوران می توانند مرهمی بر دل بازیکن ها باشند. البته سوال اینجاست اگر تاکتیک نقش زیادی در بازی ندارد، پس چگونه باید پیروز شد. تا ساعت ها که قرار نیست شخصیت ها سر و کله هم بزنند.
اینجاست بزرگترین بخش پارادوکس وار بازی که شخصی سازی است، وارد میدان می شود. چون این قسمت همان قدر که خوب است، همان قدرم بد به نظر می رسد. عجیب شد نه؟
[ad id='39844']
